De Frans Jozef Glacier beklommen!!

Nat. Erg nat. En erg koud ook. Maar wel erg mooie dingen kunnen zien. ’s Ochtends vroeg op (6.45) en om 8.20 stonden we, in regenpak want regenen kan het hier, in het kantoortje van FJ Guides. We krijgen daar wollen sokken en bergschoenen uit het jaar nul om de gletsjer mee te bedwingen. Wel een stuk minder comfi dan mijn eigen meindls. En ook een stuk minder waterdicht zoals later zou blijken. Om 10 uur ongeveer stonden we naast de bus op het parkeerterrein bij de gletsjer. Vanaf daar is het dan zo’n 40 minuten hobbelen over rotsen, watertjes en nog meer rotsen tot aan de aan de voet van de gletsjer. Maar met prachtig uitzicht op de gletsjer zelf en de daaromheen liggende heuvels, bergen en watervalletjes. Zie ook deze foto:

.
Bij het begin van het ijs aangekomen moesten we onze stijgijzers onderbinden en begon een meer dan 5 uur durende tocht over het ijs.
Door helblauwe grotten, door 10 meter diepe geulen, langs ijsschotsen en gletsjerspleten. Erg mooi. Alleen jammer dat het de hele dag bleef regenen, zodat alles uiteindelijk door en door nat en koud werd. En 4 blaren opgelopen door die k*t schoenen. Maar we zijn wel een ervaring rijker. Nu maar hopen dat de foto’s gelukt zijn!

foto

foto

Barrytown naar FJ Glacier

Drukke dag geweest vandaag. Vanochtend in Barrytown eindelijk de kans gekregen om de eigenaar te spreken van de diverse automobielen, tractors en shovels die op het veldje hier tegenover de pub staan. (Zie foto) Erg vriendelijke man ook en wat een kleurrijke figuur. In de loods naast dit veldje, waar ik hem aantrof, bleek nog veel meer moois te staan. Middenin een perfecte Land Rover Series 1 die eruit zag alsof hij in 1950 daar zo geparkeerd is na een werkdag en daarna wel is onderhouden maar niet werd gebruikt. In tegenstelling tot die indruk vertelde de trotse iegenaar ( die zeker rond de 80 was) hem nog regelmatig te gebruiken. En hijhad een 2de complete landrover in onderdelen liggen. Hij was net de laatste hand aan het leggen aan de revisie van een Ford falcon motor uit een bootje en ging beginnen met het blok van de Ford Anglia die (te zien op de foto) al eerder mijn aandacht had getrokken. Verder vertelde hij dat hij zijn geld verdiende als “gold prospector”, met het verzamelen van goud uit het zandstrand. Hij gaf Darja en mij daarbij een demonstratie van zin filter-apparaat en showde daarbij zijn voorraad kwik. En fles van zo’n halve liter, wat dus zeker 10 kilo weegt. (Meer dan genoeg om heel Barrytown te laten overlijden aan kwikdamp als je het zou laten vallen) Machtig zo’n man in het wild.

Soms heb je van die dagen dat het ineens ritselt van de moie automobielen en vandaag was er zo een. Vlakbij greymouth, kwam er over een gecombineerde auto/spoor brug (inderdaad ja) ons een prachtige vooroorlogse Bentley tegemoet…en nog een…en nog een. In Greymouth zelf hebben we vervolgens flink geshopt, zodat we de komende 5 dagen in FJ tenminste niet zonder zouden zitten. (FJ is namelijk volgens onze chauffeur Scotty nauwelijks groter dan barrytown) Daarna een stop in Hotu…dinges “The Jade capital of the World”. Nou moet ik zeggen dat de jade niet half zo interesant was als de serie vooroorlogse Bentleys voor de deur. Wat een groep. Het bleek dat de “bentley Drivers Club” een New Zealand tour aan het rijden was van 15-2 tot 29-3..wie weet komen we ze nog eens tegen. Ik heb er in ieder geval een paar fotos van:

Een

Twee

Wowie . De jade fabriek/atelier was trouwens ook best leuk hoor…

Na een lunch break in Ross, een goldminers city in authentieke staat, kwamen we om 5 uur aan in FJ waar we eerst nog even een korte wandeling naar een uitzichtspunt bij de Glacier hebben gemaakt. De “hike” voor morgen daarna maar geboekt en ingeckecked bij dit hostel. Wat een dag. Oh ja, er staan hier om de hoek ook nog 4 Austin 7’s op de stoep, die ook een NZ tour doen. Nu ga ik slapen (hard aan toe echt, hoofdpijn komt op) om morgen fit de Glacier te bedwingen.

(18-12-2002 13.30 Terwijl ik dit typ is het schokkend hoe levendig ik me dit alles weer voor de geest kan halen. Net alsof ik er weer sta, weer ruik aan de frisse lucht, weer beneden in de eetzaal daar sta te koken, weer formule 1 kijk in de hal met een paar duitsers. Ik zou zo een plattegrond kunen tekenen van het hostel, van onze kamer, van FJ. Ik weetnog hoe de lolly’s smaken die je daar bij het kantoortje kan meenemen. Bijna eng gewoon. Dan is zo’n dagboek teruglezen toch wel erg leuk. Ik hoop dat het voor lezers die er niet bij waren net zo leuk is…)