Taupo- Skydive!

(Nog even over Uncle boy: Hij verdient nu bij met de kweek van Paua Parels, dat staat ook ergens op een van mijn foto`s. En hij vertelde bij het afscheid nog dat een landrover hier iets van 300 dollar kost …..Leuke man.)

Spannend! We gaan Sky Diven…`s Middag s om 3 uur is het zover, maar eerst nog naar “The Thermal Village”, een Mauri dorpje aan de rand van Rotorua. Spectaculaire borrelende poelen met een overwelmende zwafellucht, kokende bronnen, gloeindhete grond en een echte Geyser…we hebben het allemaal gezien. En dat alles tenmidden van een traditioneel Maori dorp. Erg toeristich vergeleken met Uncle Boy, dat wel. We hebben er ook een voorstelling bekeken met maori dansers en danseressen, erg beangstigend een Haka (oorlogsdans) van dichtbij.


Onderweg van Roturua naar Taupo stoppen we nog bij de Huka Falls. Hier stroomt een grote rivier door een smalle geul ( 15 m breed, 10 m diep) met een gigantisch geweld, eindigend in een 11 meter hoge waterval waar 160 kuub per seconde doorheenstroomt. Heftig! Maar weer niet zo heftig als de volgende ervaring…Skydiven!!! Na de korte instructie “Hoofd naar achteren houden, benen uit elkaar en handen aan het tuig vast houden bij het springen totdat ik op je schouder klop” vond ik mezelf in overall en harnas vastgeklikt aan parachutespringer Dan Visser. Onderweg naar boven zit ik net naast een grote plexiglas deur. Best fijn zo`n uitzicht maar de wetenschap dat je er op 12000 voet uit moet is minder geruststellend. Eigenlijk veel te snel al, na 30 minuten zitten we op die 4 km hoogte en gaat het toch al dun en fragiel ogende deurtje open. Dan manouvreren we ons naar de drempel en nog voordat ik echt bang kan worden vallen we al -oei mijn maag! -steeds harder, tot Lake Taupo met 200 km/u dichterbij komt. We gaan zo hard dat het touwtje van de leren pet echt pijnlijk hard tegen mijn wang mept. Dan een schok, weer mijn maag maar nu een gevoel alsof we ineens opstijgen en dan hangen we veilig aan de parachute, op zo`n 5000 voet boven Lake taupo, met prachtig uitzicht over de bergen en vulkanen rondom. Ik krijg het zelfs voor elkaar om daar hangend wat foto`s te maken.

Al vrij snel komt de grond heel dichtbij en begin ik me af te vragen hoe we eigenlijk moeten landen. Het laatste stukje leggen we spiralend af , Dan roept “Feet up!” en met een laatste duik komen we op de grond- Klap!± nee , viel best mee eigenlijk, in vergelijking met Marek en Fien zeker. Maar dat is allemaal goed te zien op de video van het geheel die we hebben meegekregen.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *