Barrytown dag 2

1-3-2002 Frans Jozef Glacier
Ik zit hier nu in FJ in een hostel met een 10 persoons dorm. Interessante groep wel, vooral Engelsen (4 stuks), een Amerikaanse, een Duits meisje en wij vieren. De tijd gaat schokkend snel hier, de dagen zijn omgevlogen in Barrytown zonder dat ik aan schrijven ben toegekomen. Dan maar alsnog achteraf:

27-2-2002 Barrytown dag 2

Gisteren hebben we zoals gepland een beetje gewandeld en gerelaxed, genietend van de luxe van een complete pub voor onszelf. Geweldig echt, 4 soorten bier van de tap (Monteith, Monteith Black, en nog 2 anderen.) Het uitzicht vanuit de veranda van de “tavern” op de ondergaande zon met een flinke pint in de hand is errug goed… De eigenaar en zijn vrouw zijn ongelofelijk vriendelijk. Hoewel ze gisteren niet naar de supermarkt zijn gegaan hennen ze ons uit hun eigen voorraad voorzien van allerlei voedsel zoals brood, vruchten en pindakaas. EN dat alles oor 4 $ (Ja, dat is € 2 ) En pool spelen we hier voor $ 0,40. En gratis darten (Met les van de eigenaar erbij.) De verhalen van de locals die daar nog bij horen zijn zelfs gratis!

Vandaag wilden we wat actiever doorbrengen en ook dat is gelukt. We hebben zo’n 2,5 uur de heuvels opgetijgerd, zo’n 800 meter klimmen volgens Darja, vervolgens in een uurtje weer terug. Het landschap is hier weer duidelijk anders, erg mooie planten hier ook meer regenwoud met grote bomen. Net als in Abel Tasman is de grond bedekt met grote varens. Om van deze inspanningen te herstellen heeft Darja Tortilla’s met saus en kaas in elkaar geknutseld. Erg lekker. Ook zitten er sinds vandaag nog 2 gasten in “onze” tavern, een stel Nederlandse studenten civiele techniek uit Delft…de wereld is klein.

18-12-2002 00.27 Ik zit dit nu te typen en allerlei herinneringen komen boven die hier niet in mijn dagboek staan maar die ik toch wil vermelden.
Die bovengenoemde 800 meter was in werkelijkheid meer 300 schat ik achteraf. Er zaten wel hel steile stukken in, wat het geheel een nogal avontuurlijk karakter gaf. De bordjes waren ook lang niet zo helder als we van Abel Tasman gewend waren dus dat maakte het een nogal spannende onderneming. Darja is niet zo’n berggeit (o.a. door kapotte enkel) als Josephine was en dus liep ze hier veel achter aan de groep. Je kan op de foto’s van deze tocht ook duidelijk zien dat ze er niet heel vrolijk was (Ik herinner me nu nog goed hoe ik toen het gevoel had echt ver van de beschaving te zijn….100 meter naar links en rechts van het pad en je weet 99% zeker dat er nog nooit een mens heeft gelopen”!)

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *