Zowel Marek als ik nemen een zak…
Naar Ch.Ch, de laatste etappe van het Zuidereiland!
Zowel Marek als ik nemen een zak…
30-1-2003 Aanvulling
Tot mijn eigen verbazing zie ik in het dagboek niets staan over de Mouraki Boulders, en nou valt er ook niet zoveel over te zeggen maar mooi was het wel. Kijk dus maar naar de fotos!
 |
 |
 |
Dunedin 2
Een relaxed dagje winkelen (nou ja, vooral kijken) in Dunedin. s Middags naar de film geweest, naar Black Hawk Down. Beviel Darja helaas niet zo goed, ze heeft er bijna de hele tijd gehuild om het geweld…
Wel een indrukwekkende film, hoe je het ook bekijkt. Wel heel erg amerikaans trouwens.
De film kaartjes kosten hier slechts 10$, dus dan kan je nog eens naar de film. Dat zou in nederland ook zo moeten zijn !
Steilste straat ter wereld: foto
Darja laat zien hoe steil steil is:foto
Dunedin
een baai met Hectors dolphins (Cool (letterlijk) ik heb met dolfijnen gezwommen, nou ja, op 15 meter afstand sprongen ze uit het water. Heel erg koud water dus…Blijft een unieke ervaring ) Op weer een ander stukje strand troffen we enkele zeeleeuwen met kleintjes, weer eens wat anders dan zandvoort aan zee. Hierna was het nog een paar uurtjes rijden naar Dunedin
waar we alsnog aardig op tijd aankomen. We verblijven in een achteraf vleugel van een chiq hotel (het Leviathan) , met als voordeel de luxe van een handdoek op de kamer, een heel erg welkome afwiseling van de reishanddoekjes die wij hebben.
Rover P4 tegenover het hotel:
Dunedin is een prettige stad om in te verblijven en het weer zit mee. We lopen de namiddag nog wat rond en eten /drinken voor slechts 10$ ( incl een liter bier) in een lokale pub (De Outback). Goed hoor!!
Het bijbehorende toetje ( Ja, dat is een eetlepel!):
Ik zelf ben inmiddels LOTR aan het nalezen, Darja had het eerste deel gekocht. Ik ging even de inleiding herlezen en zit nu op pagina 300.
Te Anau to Invercargill
(In het hostel in Invercargill, na het eten:)
Ik heb nu even tijd om te schrijven omdat het geplande bezoek aan de bioscoop niet door kan gaan, Marek en Darja voelen zich niet lekker. Teveel gegeten? We hadden heerlijk nachos met heel veel kip, bonen en groenten. Veel en lekker, met zure room om het af te maken. Vandaag met de bus rustig aan met een maffe chauffeur (Otto) langs de bezienswaardigheden van de zuidkust gereden: Monkey Island, Bluff (het meest zuidelijke plaatsje van het zuidereiland) en de meest prachtige uitzichtspunten. Rustig en relaxed. Morgen vertrekken we weer rchting Dunedin
P.S.
We hebben hier in het Visitor Center een reptiel soort bekeken die liefst 150 miljoen jaar oud is. Verder lijkt Invercargill een tamelijk duffe industriestad.
Het stratenpatroon is typisch NZ: Keurige blokken huizen gescheiden door brede straten.
En hoewel ik niet veel zal missen van Invercargill hebben ze wel een van de meest luxueuze hostels die we tot nu toe hebben gezien.
Kepler Track vanaf control gates in zuidelijke rchting
Weer uitgeslapen (Ik begin een beetje sjagereinig te worden van al dat geslaap.) en daarna de kepler track in de andere richting verkend. Prachtig wnadelen langs de rivier, totdat Fien besluit om alleen vooruit te gaan…Marek rent zodra we daarachter komen er achter aan om haar in te halen en we zien ze allebij pas veel later weer terug (om 17.30, terwijl het al vroeg donker word. Dat is dus haasten terug. Erg onverstandig van onze Fien. Hoe haalt ze het in haar hoofd.
Eten : Falafel met veel groente in grote Wrap. Lekker!
( 22-1-2003 D passage over Fien in deze dagboek dag is achteraf misschien wel wat ..te zwaar, maar ik wil ales toch zo veel mogelijk zo weergeven als ik het toen heb opgeschreven. Ik hoop dat jullie het met deze keuze eens zijn. )
Kepler track noordelijke richting
Bij dit strandje wat steentjes gekeilt en weer rustig terug gewandeld. Het bos is hier absoluut prachtig, hogere bomen dan je in nederland ooit zult zien en de bodem dicht bedekt met varens.
(P.S. de Seqoia in Queenstown was nog weer groter…)
Het bos:
We eten vandaag lekker makkelijk Pizzas. Tenminste, als je de oven snapt.
We gaan vroeg naar bed.
Verkennen van Te Anou
Op het laatste moment, 10 min voor vertrek in feite, hebben we toch maar besloten om hier nog te blijven na de enthausiaste verhalen van mede-stray pasagiers die we kenden uit Queenstown maar die hier dus al een bus eerder waren aangekomen over de bossen en het uitzicht over het meer. (heeft Marek fotos van.) Ik begin een beetje schrijfmoe te worden dus beperk me tot de hoofdpunten:
17- 2-2002 Verkennen Te Anou
Paddestoelen aan de oever van het meer:
Rustige dag, Darja geholpen bij het traceren van haar dagboek wat nog ergens in Queenstown moet liggen . De mensen van het internet cafe zijn erg vriendelijk over de telefoon en beloven het dagboek na te sturen. Na een korte shop-ronde in de plaatselijke supermarkt besluiten we te splitsen in 2 groepen, M en F gaan slapen en ik ga met Darja een paar uurtjes wandelen. langs het Te Anou meer. We belanden bij het WildLife Center, een terrein met grote kooien waarin allerlei vogelsoorten worden opgevangen. Zo zijn er vier Keas, een Morepork uil, Parakeets en andere rare vogels. (Takahe? Bestaan er in totaal nog maar 200 van…) Leuke tijdsbesteding om daar wat rond te kijken.
We eten vandaag patat, kipfiletjes en roerbakgroenten wat erg lekker is, maar de hoeveelheid houdt niet over. s Nachts in de gemeenschappelijke ruimte F1 gekeken tot 1 uur , was een erg leuke match!
Marek bekijkt een Takahe:
Te Anou: van Queenstown naar Milford Sound
De dag begon lekker zonnig en liep over naar regen, stromende regen, met als dieptepunt uitgerekend onze cruise door de Milford Sound. Lekker echt. Maar vanaf het begin:
s Ochtends vroeg op, 7.45 aantreden bij de bus op een parkeerplaats ietsjes verderop. Eerste stop: The Mirror lakes Wel aardige meertjes maar het weer moet denk ik beter zijn om het echt goed te kunnen beoordelen. Het landschap veranderd gedurende de reis van glooiende heuvels naar hele ruige, stijle bergen. En het regent steeds harder. Deze regio heet Fjordland en kenmerkt zich door deze bijna vertical bergwanden, met donkere, bijna zwarte steen waar nu door de regen ontelbare watervalletjes vanaf stromen. Erg mooi. (Zie ook deze foto van Marek en Fien.)
Op de schaarse vlakke stukjes en in de valeien groeit tropisch aandoende begroeiing.
De tweede stop is bij een spectaculaire kloof waardoor een klein riviertje stroomt, met enkele uitkijkpunten bij watervalletjes etc. Uiteindelijk arriveren we om 15.00 in Milford voor onze Cruise door de wereldberoemde Milford Sound. Waar het vandaag dus helaas pijpestelen regent, en dat blijft ook zo gedurende onze 2 uur durende cruise. Best jammer maar alsnog ook wel heel mooi door de spectaculaire watervalletjes en watervallen. (tot 300m hoog volgens de reisleider. Deze keer moeten we dus ook de fotos uit de foldertjes maar laten zien naast die van mij.
Al met al toch een indrukwekkende dag.
Fotos van Milford door mij gemaakt
Watervallen, Close-up van waterval, Zeehonden in Milford, en een Waterval maar dan hoger
Fotos uit de folders:
