Thomas Bosboom personal blog

Een mooie dag, maar toch zijn we maar het museum ingedoken. En geen seconde spijt van gehad, want het is nogal een cool museum!
(bekijk hier de website)
In het museum, dat overigens nog gratis is ook) bevind zich een uitgebreide collectie kunst, opgezette dieren, (Moa’s en Kiwi’s tot walrussen en alles er tussenin) Veel te doen ook, erg leuk. Wel vermoeiend, lange nachtrust verdiend, maar de bus vertrekt om 7 uur. Althans, dat dachten wij, totdat blijkt dat alle hostels in Auckland en we dus wel moeten blijven voor nog eens 3 dagen. Wel relaxed uitslapen maar niet zoals gepland.

De zon is weer terug en we reizen door naar Picton, een plekje zonder betekenis ware het niet dat de ferry naar het noordereiland er vertrekt. Het ligt desalniettemin erg mooi. Aan de Marlborough Sound, een grote baai omringt door heuvels. Em aamgezien het weer vandaag erg meezit maken we dus een prachtige tocht door deze baai.

We hebben er zo?n 3 uur over gedaan, van 1.30 tot4.30. In wellington ingechecked in een gigantisch hostel, 6 verdiepingen maar wel cool: het was eerst een chiq groot hotel, tegenover het station, en de eerste verdieping bevatte nog steeds een oude eetzaal en keuken, waar wij nu gebruik van kunnen maken. Prettige luxe! Nog nooit zulke grote gasstellen en ovens gezien. En we hebben voor de leuk eens 2 twee persoons kamers gehuurd, met gedeelde badkamer, maar moet zeggen dat een beetje privecy dus ook wel eens fijn is.

Dit stuk van de route komt ons bekend voor, maar het voelt als jaren geleden dat we er eerder waren. We komen mooi op tijd in Kaikoura zodat we voor wat activiteiten. Marek heeft walvissen gekeken vanaf een schip (Whalewatch), terwijl wij het wat rustiger aan doe nen zeehonden gaan bekijken, een hele kolonie op andelafstand van ons hostel. Helaas is het tamelijk mistig en winderig, dus het uitzicht op de bergen (Kaikoura Range) valt wat tegen. Maar de zee is wel spactaculair wild. Arme Marek dus wel misselijk, maar tevreden over zijn oogst van 3 gespotte walvissen.

Onze zeehonden zijn te zien op deze foto’s:

Slapen., lezen, slapen, eten, lezen, wasje draaien, lewzen, wasje drogen, lezen, wasje opvouwen, lezen, naar Cathedral Square gewandelt, lezen, inde zon lezen, appeltje eten, lezen, terug naar het hostel, lezen, lezen, eten, afwassen, eten toetje, lezen, lezen, lezen, lezen, slapen.

We hebben het zo druk….

Onbetwist hoogtepunt van deze verder nogal ordinaire saaie reisdag (jaja, we raken verwend van al het natuurschoon) was het bezoek aan de Cookie Time fabriek. Hier maken ze de grote koeken (80 tot 150 gram) met chocolade brokken erin waaraan vooral Marek verslaafd is. Je kan bij de fabriekswinkel 10 koeken voor 6$ kopen, voordelige deal en erg lekker.
Zowel Marek als ik nemen een zak…

Onbetwist hoogtepunt van deze verder nogal ordinaire saaie reisdag (jaja, we raken verwend van al het natuurschoon) was het bezoek aan de Cookie Time fabriek. Hier maken ze de grote koeken (80 tot 150 gram) met chocolade brokken erin waaraan vooral Marek verslaafd is. Je kan bij de fabriekswinkel 10 koeken voor 6$ kopen, voordelige deal en erg lekker.
Zowel Marek als ik nemen een zak…

30-1-2003 Aanvulling
Tot mijn eigen verbazing zie ik in het dagboek niets staan over de Mouraki Boulders, en nou valt er ook niet zoveel over te zeggen maar mooi was het wel. Kijk dus maar naar de fotos!

Een relaxed dagje winkelen (nou ja, vooral kijken) in Dunedin. ’s Middags naar de film geweest, naar Black Hawk Down. Beviel Darja helaas niet zo goed, ze heeft er bijna de hele tijd gehuild om het geweld…

Wel een indrukwekkende film, hoe je het ook bekijkt. Wel heel erg amerikaans trouwens.

De film kaartjes kosten hier slechts 10$, dus dan kan je nog eens naar de film. Dat zou in nederland ook zo moeten zijn !

Steilste straat ter wereld: foto

Darja laat zien hoe steil steil is:foto

Dankzij onze chauffeur Otto weer een dag vol sight seeing, mooie stops bij een oude vuurtoren, (Zie de foto’s 29 t/m 30 van rol 3 en foto 1 van rol 1)
een baai met Hector’s dolphins (Cool (letterlijk) ik heb met dolfijnen gezwommen, nou ja, op 15 meter afstand sprongen ze uit het water. Heel erg koud water dus…Blijft een unieke ervaring ) Op weer een ander stukje strand troffen we enkele zeeleeuwen met kleintjes, weer eens wat anders dan zandvoort aan zee. Hierna was het nog een paar uurtjes rijden naar Dunedin
waar we alsnog aardig op tijd aankomen. We verblijven in een achteraf vleugel van een chiq hotel (het Leviathan) , met als voordeel de luxe van een handdoek op de kamer, een heel erg welkome afwiseling van de reishanddoekjes die wij hebben.

Rover P4 tegenover het hotel:

Dunedin is een prettige stad om in te verblijven en het weer zit mee. We lopen de namiddag nog wat rond en eten /drinken voor slechts 10$ ( incl een liter bier) in een lokale pub (De Outback). Goed hoor!!

Het bijbehorende toetje ( Ja, dat is een eetlepel!):

Ik zelf ben inmiddels LOTR aan het nalezen, Darja had het eerste deel gekocht. Ik ging even de inleiding herlezen en zit nu op pagina 300.

Hier staan we op het meest zuidelijke puntje van NZ:

(In het hostel in Invercargill, na het eten:)
Ik heb nu even tijd om te schrijven omdat het geplande bezoek aan de bioscoop niet door kan gaan, Marek en Darja voelen zich niet lekker. Teveel gegeten? We hadden heerlijk nacho’s met heel veel kip, bonen en groenten. Veel en lekker, met zure room om het af te maken. Vandaag met de bus rustig aan met een maffe chauffeur (Otto) langs de bezienswaardigheden van de zuidkust gereden: Monkey Island, Bluff (het meest zuidelijke plaatsje van het zuidereiland) en de meest prachtige uitzichtspunten. Rustig en relaxed. Morgen vertrekken we weer rchting Dunedin

P.S.
We hebben hier in het Visitor Center een reptiel soort bekeken die liefst 150 miljoen jaar oud is. Verder lijkt Invercargill een tamelijk duffe industriestad.
Het stratenpatroon is typisch NZ: Keurige blokken huizen gescheiden door brede straten.
En hoewel ik niet veel zal missen van Invercargill hebben ze wel een van de meest luxueuze hostels die we tot nu toe hebben gezien.

Site over Invercargill