Thomas Bosboom personal blog

Vandaag hebben we een flinke wandeling gemaakt door de botanische tuinen van Wellington.(Waarvan hier meer foto’s dan ik ooit zou willen hebben) Middenin op een hoge heuvel bevind zic heen paletarium, genoeg te zien dus ook voor de minder natuur liefhebbende mens. De afdaling hebben we per Cable car gedaan, een overblijfsel uit de tijd dat de stad werd aangelegd bedoelt om een dorpje op de top van een heuvel te verbinden met het centrum. Cool ding!
http://www.cablecarmuseum.co.nz/home.html

Op de teurgweg zien we een stoom aangedreven drijvende hijskraan in de haven liggen, indrukwekkend apparaat ook.

In de extra tijd hier in wellington gaan we de stad eerst nog maar eens rustig bekijken, de Appledealer bezoeken,bij een chinees hamburgers gegeten en LOTR in The Ambassy gezien. The Ambassy is het theater waar LOTR in premiere is gegaan, erg mooie zaal en allerlei modellen van monsters etc uit de film in de foyer.

Een mooie dag, maar toch zijn we maar het museum ingedoken. En geen seconde spijt van gehad, want het is nogal een cool museum!
(bekijk hier de website)
In het museum, dat overigens nog gratis is ook) bevind zich een uitgebreide collectie kunst, opgezette dieren, (Moa’s en Kiwi’s tot walrussen en alles er tussenin) Veel te doen ook, erg leuk. Wel vermoeiend, lange nachtrust verdiend, maar de bus vertrekt om 7 uur. Althans, dat dachten wij, totdat blijkt dat alle hostels in Auckland en we dus wel moeten blijven voor nog eens 3 dagen. Wel relaxed uitslapen maar niet zoals gepland.

De zon is weer terug en we reizen door naar Picton, een plekje zonder betekenis ware het niet dat de ferry naar het noordereiland er vertrekt. Het ligt desalniettemin erg mooi. Aan de Marlborough Sound, een grote baai omringt door heuvels. Em aamgezien het weer vandaag erg meezit maken we dus een prachtige tocht door deze baai.

We hebben er zo?n 3 uur over gedaan, van 1.30 tot4.30. In wellington ingechecked in een gigantisch hostel, 6 verdiepingen maar wel cool: het was eerst een chiq groot hotel, tegenover het station, en de eerste verdieping bevatte nog steeds een oude eetzaal en keuken, waar wij nu gebruik van kunnen maken. Prettige luxe! Nog nooit zulke grote gasstellen en ovens gezien. En we hebben voor de leuk eens 2 twee persoons kamers gehuurd, met gedeelde badkamer, maar moet zeggen dat een beetje privecy dus ook wel eens fijn is.

Dit stuk van de route komt ons bekend voor, maar het voelt als jaren geleden dat we er eerder waren. We komen mooi op tijd in Kaikoura zodat we voor wat activiteiten. Marek heeft walvissen gekeken vanaf een schip (Whalewatch), terwijl wij het wat rustiger aan doe nen zeehonden gaan bekijken, een hele kolonie op andelafstand van ons hostel. Helaas is het tamelijk mistig en winderig, dus het uitzicht op de bergen (Kaikoura Range) valt wat tegen. Maar de zee is wel spactaculair wild. Arme Marek dus wel misselijk, maar tevreden over zijn oogst van 3 gespotte walvissen.

Onze zeehonden zijn te zien op deze foto’s:

Slapen., lezen, slapen, eten, lezen, wasje draaien, lewzen, wasje drogen, lezen, wasje opvouwen, lezen, naar Cathedral Square gewandelt, lezen, inde zon lezen, appeltje eten, lezen, terug naar het hostel, lezen, lezen, eten, afwassen, eten toetje, lezen, lezen, lezen, lezen, slapen.

We hebben het zo druk….

Onbetwist hoogtepunt van deze verder nogal ordinaire saaie reisdag (jaja, we raken verwend van al het natuurschoon) was het bezoek aan de Cookie Time fabriek. Hier maken ze de grote koeken (80 tot 150 gram) met chocolade brokken erin waaraan vooral Marek verslaafd is. Je kan bij de fabriekswinkel 10 koeken voor 6$ kopen, voordelige deal en erg lekker.
Zowel Marek als ik nemen een zak…

Onbetwist hoogtepunt van deze verder nogal ordinaire saaie reisdag (jaja, we raken verwend van al het natuurschoon) was het bezoek aan de Cookie Time fabriek. Hier maken ze de grote koeken (80 tot 150 gram) met chocolade brokken erin waaraan vooral Marek verslaafd is. Je kan bij de fabriekswinkel 10 koeken voor 6$ kopen, voordelige deal en erg lekker.
Zowel Marek als ik nemen een zak…

30-1-2003 Aanvulling
Tot mijn eigen verbazing zie ik in het dagboek niets staan over de Mouraki Boulders, en nou valt er ook niet zoveel over te zeggen maar mooi was het wel. Kijk dus maar naar de fotos!

Een relaxed dagje winkelen (nou ja, vooral kijken) in Dunedin. ’s Middags naar de film geweest, naar Black Hawk Down. Beviel Darja helaas niet zo goed, ze heeft er bijna de hele tijd gehuild om het geweld…

Wel een indrukwekkende film, hoe je het ook bekijkt. Wel heel erg amerikaans trouwens.

De film kaartjes kosten hier slechts 10$, dus dan kan je nog eens naar de film. Dat zou in nederland ook zo moeten zijn !

Steilste straat ter wereld: foto

Darja laat zien hoe steil steil is:foto