Taranaki Falls walk
Darja en ik doen op onze manier ook actief en lopen de 2uur durende walk naar de Taranaki Falls 2x
De 2de keer rennend, in een race tegen de zonsondergang, op zoek naar mijn fototoestel dat ik vlakbij de waterval had laten liggen. We begonnen te zoeken om 5.15, om 6 uur zou het donker zijn. We hebben hem gelukkig gevonden! Hierna hebben we lekker en verdiend relaxed in het bubbelbad vna het hostel gezeten dat je gratis voor een uur kan bespreken…heel riant!
Tongariro Crossing

Legenda:
4: Mangatepopo Valley from the Saddle
5: The cone of Ngaruhoe from the Saddle
6: South Crater from Ngaruhoe
7: Inside Red Crater
8: The dyke in Red Crater
9: The northern craters of Tongariro from Red Crater
10: The Emerald Lakes
11: Trampers at Emerald Lakes
12: The southern craters of Tongariro from Blue Lake
De hele track met uitgebreide kaart van begin tot eind staat hier
De walk begint met een tamelijk uitputtende klim naar de rand van de South krater, zeker zo`n 500 meter steil omhoog. Pittig, maar wel belonend want we zien prachtige views van de vulkanen en van het lagere land naar achteren. De begroeiing onderweg veranderd van heide-achtig nar velden kale zwarte lava-rotsen en daarna meer losse rotsen in mulle grauwe vulkaan as. De Southkrater bied dann a 1.5 uur een moment van rust (het is daar al redelijk koud ook) in de vorm van een vlak stuk, over de bodem van de krater. Maar daarna komt al meteen de volgende klim, over de rand van Southkrater naar de tot van de Red krater op 1880 meter. Hier is het uitzicht zo cool…dat ga ik niet eens proberen te beschrijven , bekijk de foto`s maar!
Naar het vervolg van het pad kijkend zien we zo?n 200 meter lager de “Emerald lakes”, 3 meren met een onwaarschijnlijke kleur blauw/groen (Emerald?) door de mineralen uit de vulkanische bodem. Hier op de top is het tamelijk koud, zekr in vergelijking met benenden maar de aarde voelt heet aan. Er kringeld hier en daar stoom en rook uit de grond omhoog, de zwafel geur is af en toe tamelijk verstikkend. Het is niet moeijlijk te bedenken waarom Peter Jackson juist deze berg als “Mount Doom” in LOTR heeft gekozen. De wandeling daalt hierna tamelijk snel verder naar Blue Lake, en wat groter krater meer en dan nog verder, kronkelend langs de helling van deze vulkaan naar benenden. Langzaam komt er weer begroeiing, eerst sub-alpine, dan een verdwaalt boompje en het laatste uur lopen we door dicht regenwoud met overal kabbelende beekjes. Om 17.30 bereiken we het eindpunt, het is dan al flink schemerig. We hebben de walk sneller gedaan dan de 7 a 8 uur die ervoor staat, en dat is maar goed ook. Moe maar voldaan stappen we in de bus en rijden naar ons hostel. Onderweg kunnen we nog een prachtige zonsondergang bewonderen. De bergen kleuren diep rood en de wolken probere nog roder over te komen.
Helaas geen foto van gemaakt : (
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
Taupo- Skydive!
Spannend! We gaan Sky Diven…`s Middag s om 3 uur is het zover, maar eerst nog naar “The Thermal Village”, een Mauri dorpje aan de rand van Rotorua. Spectaculaire borrelende poelen met een overwelmende zwafellucht, kokende bronnen, gloeindhete grond en een echte Geyser…we hebben het allemaal gezien. En dat alles tenmidden van een traditioneel Maori dorp. Erg toeristich vergeleken met Uncle Boy, dat wel. We hebben er ook een voorstelling bekeken met maori dansers en danseressen, erg beangstigend een Haka (oorlogsdans) van dichtbij.
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
Onderweg van Roturua naar Taupo stoppen we nog bij de Huka Falls. Hier stroomt een grote rivier door een smalle geul ( 15 m breed, 10 m diep) met een gigantisch geweld, eindigend in een 11 meter hoge waterval waar 160 kuub per seconde doorheenstroomt. Heftig! Maar weer niet zo heftig als de volgende ervaring…Skydiven!!! Na de korte instructie “Hoofd naar achteren houden, benen uit elkaar en handen aan het tuig vast houden bij het springen totdat ik op je schouder klop” vond ik mezelf in overall en harnas vastgeklikt aan parachutespringer Dan Visser. Onderweg naar boven zit ik net naast een grote plexiglas deur. Best fijn zo`n uitzicht maar de wetenschap dat je er op 12000 voet uit moet is minder geruststellend. Eigenlijk veel te snel al, na 30 minuten zitten we op die 4 km hoogte en gaat het toch al dun en fragiel ogende deurtje open. Dan manouvreren we ons naar de drempel en nog voordat ik echt bang kan worden vallen we al -oei mijn maag! -steeds harder, tot Lake Taupo met 200 km/u dichterbij komt. We gaan zo hard dat het touwtje van de leren pet echt pijnlijk hard tegen mijn wang mept. Dan een schok, weer mijn maag maar nu een gevoel alsof we ineens opstijgen en dan hangen we veilig aan de parachute, op zo`n 5000 voet boven Lake taupo, met prachtig uitzicht over de bergen en vulkanen rondom. Ik krijg het zelfs voor elkaar om daar hangend wat foto`s te maken.
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
Al vrij snel komt de grond heel dichtbij en begin ik me af te vragen hoe we eigenlijk moeten landen. Het laatste stukje leggen we spiralend af , Dan roept “Feet up!” en met een laatste duik komen we op de grond- Klap!± nee , viel best mee eigenlijk, in vergelijking met Marek en Fien zeker. Maar dat is allemaal goed te zien op de video van het geheel die we hebben meegekregen.
Hahei-Maketu, bij de Maori Uncle Boy
Dit wil ik jullie niet onthoudden:
Let op de tekst!! En het handschrift geeft meteen een aardig beeld van waarom het overtypen wat lang duurt, het ontcijferen is een vak apart.
Raglan naar Hahei
Foto`s van het gebied bij de Waitomo Cave`s
Raglan dag 3
Raglan dag 2
Pagina over raglan: Raglan online
Fotos van het surfen:
![]() |
![]() |
![]() |