Zie 15-3 (morgen dus)
Of lees hier over wat Bill Clinton van Queenstown vond.
Random ramblings
Zie 15-3 (morgen dus)
Of lees hier over wat Bill Clinton van Queenstown vond.
Om het terugkeerfeestje te completeren heb ik mezelf ook nog getrakteerd op een mooie hoofdlamp, Erg mooi apparaat, 1000 branduren als LED lamp en 70 meter schijnen met de Xenon halogeen pit. Cool!
Dit is hem:
7.30 Opstaan, thee maken, inpakken, eten.
Wandelschoenen aan, vertrek. Groet aan Deane.
9.00 Op pad, om Lake McKeller heen naar het begin van de Caples track. Hier enkele fotos:
De nevelen rond Lake McKeller
10.00 Het begin vna de Caples Track. Klauteren over boomstammem om watertjes over te steken, rotsen beklimmen en struikelen over wortels.
10.30-11.30 Idem als 10.00 maar dan steil omhoog. ±500 meter klimmen al met al. Niet leuk voor de enkels maar wel spectaculair mooi.
12.00 De top. McKellar Saddle, waar ipv bomen alpine tussock groeit.met uitzicht op besneeuwde bergtoppen. De fotos laten dit mooier zien dan ik het kan beschrijven:
uitzicht richting Greenstone
uitzicht richting Caples track
Meertje boven op McKelar saddle
Hier boven houden we de eerste echte pauze voor vandaag ( naast vele drink & hijgpauzes) met heerlijke droge weetbix, chocolade, nootjes en water. Een mooi moment voordat we een bijna even naar stijl stuk weer naar beneden moeten. En dan is het daarna nog 3 uur naar de hut. Vandaag lopen we dus meer dan 7 uur als ik het wel heb. Om 4 uur tamelijk kapot aangekomen in U.C., maar wel voldaan. Rijst met Satehsaus en nog meer nootjes versterken ons voor de dag van morgen….
-Een ander knelpuntje is de brandstof. Niemand heeft er aan gedacht de brander bij te vullen ( Hoewel we nog een fles brandstof haddenm, achtergelaten in het hostel) De 600 ml fles aan de brander bleek nog maar halfvol. Beetje krap, zelfs voor de zuinig e WhisperLite Gelukkig hielp D.O.C. Officer Deane ons uit de brand met een volle fles die hij uit zijn Prive kamertje toverde.
Waarmee we bij een derde dompertje aankomen:
WE voelden ons, na 2 dagen flink wandelen in de bergen, toch best wel stoer, we hadden naar ons ide een redelijk tempo… worden we ingehaald op de track door Deane, TERWIJL HIJ EEN BOEK LEEST. Zijn commentaar Om de tijd wat te doden onderweg en wat te leren (Hij las een frasebook Engels-Spaans). Tja, en dan ben je dus weer ineens terug in de amateur klasse.
|
s Middags hebben we heerlijk gezwommen in lake McKellar wat vlak bij de hut ligt. Heel koud, heel fijn en erg verfrissend. Behalve de blub op de bodem het ideale zwemplekje, met glashelder water, je kan de bodem op 4 meter diepte nog zien!
P.S. Leuk hier in deze riviervallei, het word om 7.30 licht maar pas om 12 uur tot 1 uur ongeveer komt de zon over de bergen de vallei in schijnen en klaart de ochtendnevel op. Het loopt prettig koel tot die tijd, en erg mooi die nevel en dauw, spinnewebben die glinsteren en fluitende vogeltjes. Terug naar de natuur. s Avonds verdwijnt de zon om 8 uur en dan word het ook meteen weer fris, en om 9 uur is het echt donker. Vroeg slapen dus, en ook voeg weer op.
|
10-3-2002 De eerste dag, naar de track en tot Mid-greenstone hut
(10-1-2003 14.20 Terwijl ik dit schrijf herinner ik me dat vlak voor dat we gingen slapen er nog een reiziger aankwam bij deze hut. In het schemer donker dus al ( het word daar om een uur of 6.45 donker ) kwam deze man aan, een raar type met erg grote bril, een tikkeltje wereldvreemd iemand op het eerste gezicht maar met als hobby wandelen. Ik geloof dat het Marek was die de gedachte ook uitsprak dat het zo een seriemoordenaar zou kunnen zijn…nee, het viel mee, hij bleek erg aardig en we hebben nog even leuk gepraat. )
Het begin van de greenstone vallei:
Rustig aan gedaan, verhuisd van hostel (dus wel vroeg op) nog wat geshopped en Queenstown rustig bekeken. s Avonds bij de rijst een kip van KFC geprobeerd : Goor!!!!
Bah wat is dat vies. In dit hostel (Downtown BP) kwamen we lotje tegen, die vorig jaar bij ons in de klas zat..die was ook op reis.
Voor info over Queenstown: http://www.queenstown-nz.co.nz/
8-3-2002 Queenstown dag 1
Het is nu 14-3 en ik zit alweer terug in Queenstown na een prachtige track. Ik heb dus flink wat schrijven voor de boeg. Ik loop 7 dagen achter. En dan nu maar hopen dat ik geen interessante/leuke/spannende details vergeet.
8-3-2002 Greenstone – plannen van de track
Oeps, ik ben mijn pinpas kwijtgeraakt ergens tussen hier en Franz Jozef…best naar, levert toch even de nodige stress. Uiteindelijk vrij soepel opgelost. Ik heb nog 2 pinpassen, de SNS bank pas heeft genoeg saldo om de reis door te komen. Leve de telecommunicatie die het oplossen van dit soort dingen oplossen wel een stuk makkelijker maakt. Marla (mijn moeder) is zo vriendelijk geweest mijn verloren pas te blokkeren. Toch blijft het een boel gedoe. Als we het dan toch over problemen hebben, mijn longen protesteren nog over het hostel in Frans Jozef (10 man, 1 kamer, 1 raampje open) en dus ben ik nu benauwd. Het gaat al wat beter mat het zou een probleem kunnen worden als we de komende dagen gaan klimmen in de bergen. En dat zou niet leuk zijn als je op 2 dagen lopen van de dichtst bijzijnde autoweg, laat staan een dorpje.
Maar goed, we hebben met zn allen het D.O.C. kantoor overvallen (soort VVV kantoor, DOC staat voor Department of Conservation, in Maori taal Te Papa Atawhai) en na lang wikken en wegen, overleg en bijna ruzie besloten tot een 4 daagse track, de Greenstone valley omhoog en de Caples valley naar beneden. (Voor een aardige serie fotos: Hier
Het hoogste punt op deze tracks is McKellar saddle, op ±1000 meter hoogte.
De greenstone is een easy/medium track, Caples is medium/hard. Mijn interpretatie van deze indeling:
-Slecht begaanbaar, maar zichtbaar pad: Easy.
-Geen of nauwelijks zichtbaar pad, onbegaanbaar door rotsen en wortels: medium
-Gewoon pure jungle: hard
Na dat we deze keuze gemaakt hadden hebben we nog flink eten ingekocht voor onderweg.: 2 zakken pindas met rozijnen, 8 muesli bars, 1 kilo rijst + 2x sausje, 3 broden, we hadden nog 2 pakken Weetbix, 2 grote chocoladerepen, wat fruit, 1x Spaghetti + saus, 1x Mie, 2x soepzakje en zo nog wat grut. We zullen niet verhongeren!
(18-12-2002 Nog een toevoeginkje achteraf. 1) De buschauffeur op dit traject was echt knettergek. Probeerde zo veel mogelijk Possums plat te rijden, we speelden busbowling in de bus waarbij hij druk slingerde van links naar rechts. Best leuk maar wel een rijstijl om misselijk van te worden.
2) Het onderdak hier was ook een verhaal apart.
We hebben in Queenstown eerst in het ene hostel gezeten, moesten daar toen weg want de volgende dag zat al vol, toe naar Downtown Backpackers en die ook meteen gereserveerd voor na de wandeling. Maar dat komt zo…
Om 5 uur zijn we vertrokken richting Haast, praktisch zonder stops maar wel door bijzonder mooi landschap. Stukjes kust, grote rotspartijen en bergen. En dat alles onderweg naar een kamp midden in het niets, nabij haast. Daarom maar niet
ook hier van de bus af stappen. We zijn inmiddels allemaal wel toe aan een beetje bewoonde wereld.
* De Kea is een brutale bergpapegaai soort. De enige echte berg papegaai, uniek in de wereld. Staat bekend om intelligentie en vernietigende kracht op verlaten autos , tenten en andere losse spullen. Als een kudde stieren was de omschrijving. Dit komt doordat ze zich vervelen als ze gevoerd worden ipv zelf zoeken.
sAvonds hebben we een wandelingetje gemaakt door het bos nabij het dorp om de glow worm te zien. Sprookjesachtig mooi een bos vol met die beestjes. We zijn onderweg nog een echte Possum tegengekomen, ik hoop dat die foto gelukt is. Zou erg vet zijn. Verder werden we gevolgd door een Poessum, een lokaal zwerfkatje. Leuk beestje.