Thomas Bosboom personal blog

Nog maar een dagje in Montrose Backpackers’ bijkomen van gisteren en straks misschien een trackje lopen. Maar nu eerst naar de supermarkt voor brood.

Net terug van de supermarkt. Ik heb ook maar weer fotorolletjes gekocht zodat ik weer vooruit kan. Nadeel is dat ik nu heel hard door mijn cash heen ga. Gaat erg hard, er is 60$ waarvan ik niet eens weet waarheen. Ingeving van Darja: ik heb de kamer voor Marek en Fien voorgeschoten.

Nat. Erg nat. En erg koud ook. Maar wel erg mooie dingen kunnen zien. ’s Ochtends vroeg op (6.45) en om 8.20 stonden we, in regenpak want regenen kan het hier, in het kantoortje van FJ Guides. We krijgen daar wollen sokken en bergschoenen uit het jaar nul om de gletsjer mee te bedwingen. Wel een stuk minder comfi dan mijn eigen meindls. En ook een stuk minder waterdicht zoals later zou blijken. Om 10 uur ongeveer stonden we naast de bus op het parkeerterrein bij de gletsjer. Vanaf daar is het dan zo’n 40 minuten hobbelen over rotsen, watertjes en nog meer rotsen tot aan de aan de voet van de gletsjer. Maar met prachtig uitzicht op de gletsjer zelf en de daaromheen liggende heuvels, bergen en watervalletjes. Zie ook deze foto:

.
Bij het begin van het ijs aangekomen moesten we onze stijgijzers onderbinden en begon een meer dan 5 uur durende tocht over het ijs.
Door helblauwe grotten, door 10 meter diepe geulen, langs ijsschotsen en gletsjerspleten. Erg mooi. Alleen jammer dat het de hele dag bleef regenen, zodat alles uiteindelijk door en door nat en koud werd. En 4 blaren opgelopen door die k*t schoenen. Maar we zijn wel een ervaring rijker. Nu maar hopen dat de foto’s gelukt zijn!

foto

foto

Drukke dag geweest vandaag. Vanochtend in Barrytown eindelijk de kans gekregen om de eigenaar te spreken van de diverse automobielen, tractors en shovels die op het veldje hier tegenover de pub staan. (Zie foto) Erg vriendelijke man ook en wat een kleurrijke figuur. In de loods naast dit veldje, waar ik hem aantrof, bleek nog veel meer moois te staan. Middenin een perfecte Land Rover Series 1 die eruit zag alsof hij in 1950 daar zo geparkeerd is na een werkdag en daarna wel is onderhouden maar niet werd gebruikt. In tegenstelling tot die indruk vertelde de trotse iegenaar ( die zeker rond de 80 was) hem nog regelmatig te gebruiken. En hijhad een 2de complete landrover in onderdelen liggen. Hij was net de laatste hand aan het leggen aan de revisie van een Ford falcon motor uit een bootje en ging beginnen met het blok van de Ford Anglia die (te zien op de foto) al eerder mijn aandacht had getrokken. Verder vertelde hij dat hij zijn geld verdiende als “gold prospector”, met het verzamelen van goud uit het zandstrand. Hij gaf Darja en mij daarbij een demonstratie van zin filter-apparaat en showde daarbij zijn voorraad kwik. En fles van zo’n halve liter, wat dus zeker 10 kilo weegt. (Meer dan genoeg om heel Barrytown te laten overlijden aan kwikdamp als je het zou laten vallen) Machtig zo’n man in het wild.

Soms heb je van die dagen dat het ineens ritselt van de moie automobielen en vandaag was er zo een. Vlakbij greymouth, kwam er over een gecombineerde auto/spoor brug (inderdaad ja) ons een prachtige vooroorlogse Bentley tegemoet…en nog een…en nog een. In Greymouth zelf hebben we vervolgens flink geshopt, zodat we de komende 5 dagen in FJ tenminste niet zonder zouden zitten. (FJ is namelijk volgens onze chauffeur Scotty nauwelijks groter dan barrytown) Daarna een stop in Hotu…dinges “The Jade capital of the World”. Nou moet ik zeggen dat de jade niet half zo interesant was als de serie vooroorlogse Bentleys voor de deur. Wat een groep. Het bleek dat de “bentley Drivers Club” een New Zealand tour aan het rijden was van 15-2 tot 29-3..wie weet komen we ze nog eens tegen. Ik heb er in ieder geval een paar fotos van:

Een

Twee

Wowie . De jade fabriek/atelier was trouwens ook best leuk hoor…

Na een lunch break in Ross, een goldminers city in authentieke staat, kwamen we om 5 uur aan in FJ waar we eerst nog even een korte wandeling naar een uitzichtspunt bij de Glacier hebben gemaakt. De “hike” voor morgen daarna maar geboekt en ingeckecked bij dit hostel. Wat een dag. Oh ja, er staan hier om de hoek ook nog 4 Austin 7’s op de stoep, die ook een NZ tour doen. Nu ga ik slapen (hard aan toe echt, hoofdpijn komt op) om morgen fit de Glacier te bedwingen.

Zware regen deze ochtend. En een ontbijt in de bar en een lunch en een avondmaal, want het eten is zo goed als op. Maar de keuken is erg lekker hier, simpel maar goed. En speciaal voor ons word alles op bestelling warm gemaakt. Vooral de “Chips” (patat) zijn erg goed. Misschien wel de beste ooit…Om de tijd wat te doden een potje gedart met de parttime barman. Deze man is al zeker ver over de 65 maar klust voor de leuk ( en waarschijnlijk ook het geld) wat bij. Hij liet ons ook stukken “greenstone” oftewel Jade zien Erg mooie stukken van zeer 10x5x2 cm. …gevonden op het rotsachtige strand. Bij laagwater komt er een zanderig stuk boven water met allerlei kiezels en mooie stenen. Hierdoor geinspireerd hebben we van 5 tot 6.30 (laagwater) op het strand gezocht naar onze eigen stukjes jade. Geen succes helaas. ’ s Avonds arriveerde onze nieuwe Stray bus, en was het gedaan met de rust.

Gisteren hebben we zoals gepland een beetje gewandeld en gerelaxed, genietend van de luxe van een complete pub voor onszelf. Geweldig echt, 4 soorten bier van de tap (Monteith, Monteith Black, en nog 2 anderen.) Het uitzicht vanuit de veranda van de “tavern” op de ondergaande zon met een flinke pint in de hand is errug goed… De eigenaar en zijn vrouw zijn ongelofelijk vriendelijk. Hoewel ze gisteren niet naar de supermarkt zijn gegaan hennen ze ons uit hun eigen voorraad voorzien van allerlei voedsel zoals brood, vruchten en pindakaas. EN dat alles oor 4 $ (Ja, dat is € 2 ) En pool spelen we hier voor $ 0,40. En gratis darten (Met les van de eigenaar erbij.) De verhalen van de locals die daar nog bij horen zijn zelfs gratis!

Vandaag wilden we wat actiever doorbrengen en ook dat is gelukt. We hebben zo’n 2,5 uur de heuvels opgetijgerd, zo’n 800 meter klimmen volgens Darja, vervolgens in een uurtje weer terug. Het landschap is hier weer duidelijk anders, erg mooie planten hier ook meer regenwoud met grote bomen. Net als in Abel Tasman is de grond bedekt met grote varens. Om van deze inspanningen te herstellen heeft Darja Tortilla’s met saus en kaas in elkaar geknutseld. Erg lekker. Ook zitten er sinds vandaag nog 2 gasten in “onze” tavern, een stel Nederlandse studenten civiele techniek uit Delft…de wereld is klein.

Gister om 23.30 u. kwamen we hier aan, echt midden in het niets aan een weg langs de kust met links bergen en rechts de zee. 16 Km ten noorden hiervan ligt Punakaiki, waar de in NZ wereldberoemde “Pancake Rocks” liggen.
Die zouden we eigenlijk gisteren al hebben bekeken maar doordat we pas zo laat hier waren werd dit vanochtend. We hebben op het laatste moment besloten hier te blijven, ondanks dat er niets is. Lekker hiken in de omgeving. De Pancake Rocks waren trouwens erg cool, het geweld van de oceaan is indrukwekkend. Die doffe klappen waarmee de zee tegen de rotsen knalt. Ongelofelijk. We gaan zo eerst een stukje wandelen langs het strand en dan proberen wat eten te regelen. De eigenaar gaat zo naar de dichtstbijzijnde supermarkt. Die zit in Greymouth, op 1 uur rijden van hier! Wellicht kan hij iets voor ons meenemen.

Wat dus neerkomt op 9 uur wachten op een nieuwe bus….
We reden om 8 uur weg van Old McDonalds Farm, en om 9 uur stonden we in een of ander stadje terwijl de bus gerepareerd zou worden.
Het zou tot 9.30 moeten duren. Dat werd eerst 12.00 u. en toen moest er ineens toch een nieuwe bus komen.
Wel daardoor eerst even leuk kunnen rondshoppen en daarna met de taxi naar een soort strandje gegaan. Lekker in de zon maar een vislucht om ziek van te worden. Blijkt dat je dat na een uurtje bijna niet meer ruikt. Om 5 uur hebben we gegeten, Stray trakteerde om enigszins te compenseren. Een heerlijk broodje falafel gehad, maakt veel goed. Daarna mochten we onze spullen overladen in de (inmiddels gearriveerde) nieuwe bus ergens op een industrie terrein. Zo kom je nog eens ergens.

Leuk detail: 2 Rovers P4 gezien vandaag, eentje in vergaande staat van ontbinding bij het busbedrijf en een langs de weg naast een klein huisje.
Best leuk zo die Britse invloed hier.

(Toevoeging achteraf: Die watertaxi was echt gaaf! We hebben Penguins gezien. Denken we. En Zeehonden. Het is tenslotte een “Marine Reserve” daar. En zo’n boot gaat gaaf hard! )

Vandaag lekker in de zon gelegen op Old McDonalds Farm. Heerlijk douchen na onze dagen op de track. Het enige waar je hier last van hebt is een enkele verdwaalde pauw of een groepje zwarte eenden.

(nog een toevoeging achteraf: er was ook een blauwe eend! Echt waar! Hier is het bewijs dat ze bestaan.)

8.29: Net wakker en nu al aan het schrijven. Ik voel me best hongerig, maar de voedselvoorraad is beperkt tot wat we de afgelopen dagen hebben meegedragen, met aftrek van wat we al hebben verorberd. We hebben 2x rijst met een sausje gegeten ( 1 x tomatenspul, 1x Sate-achtig) verrijkt met noten en rozijnen. Gisteren hadden we pasta met een kerriesausje, overdag 1 muesli reep met honing, 1 weetbix reep en 3 crackers. Niet al te veel dus als je flink loopt. Voor vandaag hebben we nog 4 muesli repen, 1 pak crackers, 8 weetbixjes en 1 stuk chocolade. We hebben dus redelijk goed gemikt. In ieder geval hebben we niet nutteloos gesjouwd.

Ik ga nu inpakken en de anderen wakker maken voor de tocht van vandaag, We moeten namelijk voor 12 uur een oversteek maken die anders onder water staat en om 3 uur worden we opgepikt door de watertaxi. Geen ruimte om te spelen dus…

Inmiddels zitten we weer ruim 3 uur wandelen verder,
in Bark Bay Hut, voorbij Sandfly Beach maar het zit hier nog steeds vol steekbeesten.

Onderweg hebben we onder andere Torrent Beach gekruist, wat alleen met laagwater kan, van 10.30 tot 12.30 u. Een soort wadlopen dus met veel modder en schelpen. ( Zie foto foto 3 rol 2) Het is allemaal gelukkig prima gegaan, geen natte spullen aan over gehouden. Ook zijn we onderweg een 30 meter lange hangbrug overgestoken over een wat grotere rivier.

Erg veel geklommen en weer gedaald vandaag, ik voel mijn kuiten nu duidelijk protesteren. Bij mij lijkt het nog mee te vallen want bij de anderen begint het lopen met bepakking blaren op te leveren en ander ongemak. We hebben inmidddels ook al sinds McDonalds Farm niet meer echt gedouched, alleen gezwommen, en dat voelt toch raar voor een nette westerling.