Random ramblings
Rustig aan gedaan, verhuisd van hostel (dus wel vroeg op) nog wat geshopped en Queenstown rustig bekeken. s Avonds bij de rijst een kip van KFC geprobeerd : Goor!!!!
Bah wat is dat vies. In dit hostel (Downtown BP) kwamen we lotje tegen, die vorig jaar bij ons in de klas zat..die was ook op reis.
Voor info over Queenstown: http://www.queenstown-nz.co.nz/
8-3-2002 Queenstown dag 1
Het is nu 14-3 en ik zit alweer terug in Queenstown na een prachtige track. Ik heb dus flink wat schrijven voor de boeg. Ik loop 7 dagen achter. En dan nu maar hopen dat ik geen interessante/leuke/spannende details vergeet.
8-3-2002 Greenstone – plannen van de track
Oeps, ik ben mijn pinpas kwijtgeraakt ergens tussen hier en Franz Jozef…best naar, levert toch even de nodige stress. Uiteindelijk vrij soepel opgelost. Ik heb nog 2 pinpassen, de SNS bank pas heeft genoeg saldo om de reis door te komen. Leve de telecommunicatie die het oplossen van dit soort dingen oplossen wel een stuk makkelijker maakt. Marla (mijn moeder) is zo vriendelijk geweest mijn verloren pas te blokkeren. Toch blijft het een boel gedoe. Als we het dan toch over problemen hebben, mijn longen protesteren nog over het hostel in Frans Jozef (10 man, 1 kamer, 1 raampje open) en dus ben ik nu benauwd. Het gaat al wat beter mat het zou een probleem kunnen worden als we de komende dagen gaan klimmen in de bergen. En dat zou niet leuk zijn als je op 2 dagen lopen van de dichtst bijzijnde autoweg, laat staan een dorpje. 
Maar goed, we hebben met zn allen het D.O.C. kantoor overvallen (soort VVV kantoor, DOC staat voor Department of Conservation, in Maori taal Te Papa Atawhai) en na lang wikken en wegen, overleg en bijna ruzie besloten tot een 4 daagse track, de Greenstone valley omhoog en de Caples valley naar beneden. (Voor een aardige serie fotos: Hier
Het hoogste punt op deze tracks is McKellar saddle, op ±1000 meter hoogte.
De greenstone is een easy/medium track, Caples is medium/hard. Mijn interpretatie van deze indeling:
-Slecht begaanbaar, maar zichtbaar pad: Easy.
-Geen of nauwelijks zichtbaar pad, onbegaanbaar door rotsen en wortels: medium
-Gewoon pure jungle: hard
Na dat we deze keuze gemaakt hadden hebben we nog flink eten ingekocht voor onderweg.: 2 zakken pindas met rozijnen, 8 muesli bars, 1 kilo rijst + 2x sausje, 3 broden, we hadden nog 2 pakken Weetbix, 2 grote chocoladerepen, wat fruit, 1x Spaghetti + saus, 1x Mie, 2x soepzakje en zo nog wat grut. We zullen niet verhongeren!
(18-12-2002 Nog een toevoeginkje achteraf. 1) De buschauffeur op dit traject was echt knettergek. Probeerde zo veel mogelijk Possums plat te rijden, we speelden busbowling in de bus waarbij hij druk slingerde van links naar rechts. Best leuk maar wel een rijstijl om misselijk van te worden.
2) Het onderdak hier was ook een verhaal apart.
We hebben in Queenstown eerst in het ene hostel gezeten, moesten daar toen weg want de volgende dag zat al vol, toe naar Downtown Backpackers en die ook meteen gereserveerd voor na de wandeling. Maar dat komt zo…
Om 5 uur zijn we vertrokken richting Haast, praktisch zonder stops maar wel door bijzonder mooi landschap. Stukjes kust, grote rotspartijen en bergen. En dat alles onderweg naar een kamp midden in het niets, nabij haast. Daarom maar niet
ook hier van de bus af stappen. We zijn inmiddels allemaal wel toe aan een beetje bewoonde wereld.
* De Kea is een brutale bergpapegaai soort. De enige echte berg papegaai, uniek in de wereld. Staat bekend om intelligentie en vernietigende kracht op verlaten autos , tenten en andere losse spullen. Als een kudde stieren was de omschrijving. Dit komt doordat ze zich vervelen als ze gevoerd worden ipv zelf zoeken.
sAvonds hebben we een wandelingetje gemaakt door het bos nabij het dorp om de glow worm te zien. Sprookjesachtig mooi een bos vol met die beestjes. We zijn onderweg nog een echte Possum tegengekomen, ik hoop dat die foto gelukt is. Zou erg vet zijn. Verder werden we gevolgd door een Poessum, een lokaal zwerfkatje. Leuk beestje.
P.S. Het landschap hier, met al dat groen, de rotsen en de creatief aangelegde paadjes, bruggetjes en trappetjes is net een scene uit een van de eilanden in het spel Myst.
Net terug van de supermarkt. Ik heb ook maar weer fotorolletjes gekocht zodat ik weer vooruit kan. Nadeel is dat ik nu heel hard door mijn cash heen ga. Gaat erg hard, er is 60$ waarvan ik niet eens weet waarheen. Ingeving van Darja: ik heb de kamer voor Marek en Fien voorgeschoten.
Drukke dag geweest vandaag. Vanochtend in Barrytown eindelijk de kans gekregen om de eigenaar te spreken van de diverse automobielen, tractors en shovels die op het veldje hier tegenover de pub staan. (Zie foto) Erg vriendelijke man ook en wat een kleurrijke figuur. In de loods naast dit veldje, waar ik hem aantrof, bleek nog veel meer moois te staan. Middenin een perfecte Land Rover Series 1 die eruit zag alsof hij in 1950 daar zo geparkeerd is na een werkdag en daarna wel is onderhouden maar niet werd gebruikt. In tegenstelling tot die indruk vertelde de trotse iegenaar ( die zeker rond de 80 was) hem nog regelmatig te gebruiken. En hijhad een 2de complete landrover in onderdelen liggen. Hij was net de laatste hand aan het leggen aan de revisie van een Ford falcon motor uit een bootje en ging beginnen met het blok van de Ford Anglia die (te zien op de foto) al eerder mijn aandacht had getrokken. Verder vertelde hij dat hij zijn geld verdiende als gold prospector, met het verzamelen van goud uit het zandstrand. Hij gaf Darja en mij daarbij een demonstratie van zin filter-apparaat en showde daarbij zijn voorraad kwik. En fles van zon halve liter, wat dus zeker 10 kilo weegt. (Meer dan genoeg om heel Barrytown te laten overlijden aan kwikdamp als je het zou laten vallen) Machtig zon man in het wild.
Soms heb je van die dagen dat het ineens ritselt van de moie automobielen en vandaag was er zo een. Vlakbij greymouth, kwam er over een gecombineerde auto/spoor brug (inderdaad ja) ons een prachtige vooroorlogse Bentley tegemoet…en nog een…en nog een. In Greymouth zelf hebben we vervolgens flink geshopt, zodat we de komende 5 dagen in FJ tenminste niet zonder zouden zitten. (FJ is namelijk volgens onze chauffeur Scotty nauwelijks groter dan barrytown) Daarna een stop in Hotu…dinges The Jade capital of the World. Nou moet ik zeggen dat de jade niet half zo interesant was als de serie vooroorlogse Bentleys voor de deur. Wat een groep. Het bleek dat de bentley Drivers Club een New Zealand tour aan het rijden was van 15-2 tot 29-3..wie weet komen we ze nog eens tegen. Ik heb er in ieder geval een paar fotos van:
Wowie . De jade fabriek/atelier was trouwens ook best leuk hoor…
Na een lunch break in Ross, een goldminers city in authentieke staat, kwamen we om 5 uur aan in FJ waar we eerst nog even een korte wandeling naar een uitzichtspunt bij de Glacier hebben gemaakt. De hike voor morgen daarna maar geboekt en ingeckecked bij dit hostel. Wat een dag. Oh ja, er staan hier om de hoek ook nog 4 Austin 7s op de stoep, die ook een NZ tour doen. Nu ga ik slapen (hard aan toe echt, hoofdpijn komt op) om morgen fit de Glacier te bedwingen.
(18-12-2002 13.30 Terwijl ik dit typ is het schokkend hoe levendig ik me dit alles weer voor de geest kan halen. Net alsof ik er weer sta, weer ruik aan de frisse lucht, weer beneden in de eetzaal daar sta te koken, weer formule 1 kijk in de hal met een paar duitsers. Ik zou zo een plattegrond kunen tekenen van het hostel, van onze kamer, van FJ. Ik weetnog hoe de lollys smaken die je daar bij het kantoortje kan meenemen. Bijna eng gewoon. Dan is zon dagboek teruglezen toch wel erg leuk. Ik hoop dat het voor lezers die er niet bij waren net zo leuk is…)