Thomas Bosboom personal blog

8.29: Net wakker en nu al aan het schrijven. Ik voel me best hongerig, maar de voedselvoorraad is beperkt tot wat we de afgelopen dagen hebben meegedragen, met aftrek van wat we al hebben verorberd. We hebben 2x rijst met een sausje gegeten ( 1 x tomatenspul, 1x Sate-achtig) verrijkt met noten en rozijnen. Gisteren hadden we pasta met een kerriesausje, overdag 1 muesli reep met honing, 1 weetbix reep en 3 crackers. Niet al te veel dus als je flink loopt. Voor vandaag hebben we nog 4 muesli repen, 1 pak crackers, 8 weetbixjes en 1 stuk chocolade. We hebben dus redelijk goed gemikt. In ieder geval hebben we niet nutteloos gesjouwd.

Ik ga nu inpakken en de anderen wakker maken voor de tocht van vandaag, We moeten namelijk voor 12 uur een oversteek maken die anders onder water staat en om 3 uur worden we opgepikt door de watertaxi. Geen ruimte om te spelen dus…

Inmiddels zitten we weer ruim 3 uur wandelen verder,
in Bark Bay Hut, voorbij Sandfly Beach maar het zit hier nog steeds vol steekbeesten.

Onderweg hebben we onder andere Torrent Beach gekruist, wat alleen met laagwater kan, van 10.30 tot 12.30 u. Een soort wadlopen dus met veel modder en schelpen. ( Zie foto foto 3 rol 2) Het is allemaal gelukkig prima gegaan, geen natte spullen aan over gehouden. Ook zijn we onderweg een 30 meter lange hangbrug overgestoken over een wat grotere rivier.

Erg veel geklommen en weer gedaald vandaag, ik voel mijn kuiten nu duidelijk protesteren. Bij mij lijkt het nog mee te vallen want bij de anderen begint het lopen met bepakking blaren op te leveren en ander ongemak. We hebben inmidddels ook al sinds McDonalds Farm niet meer echt gedouched, alleen gezwommen, en dat voelt toch raar voor een nette westerling.

Vandaag hebben we de laatste voorraden brandstof en proviand ingeslagen, alles wat niet hoogstnoodzakelijk is als ballast aangemerkt en achtergelaten op de Farm en toen om 12.50 u. begonnen aan onze eerste echte trektocht. Dezelfde route als gisteren, maar nu de andere kant op. Kronkelend langs de heuvels, met stukken baggeren over het strand. Afwisseld lijkt het alsof we midden in een jungle zitten, vochtig en met grondmossen, glibberige modderpaadjes, gigantische varens en lianen. Dit alles muzikaal begeleid door een vogel die klinkt als de piepende rem van een mountainbike. En dan 30 meter verder, meer naar de kustzijde van een heuvel, is het dan ineens droog en dor, de grond gebarsten en verschroeid begroeid met plukjes geel gras en doornige planten. Overal stikt het van de beestjes, kleine rupsjes, spinnetjes, alles lijkt te leven. En steeds weer dat prachtige uitzicht (zoals Foto 1 van rol 2) op de zee, die met de lucht een wedstrijd lijkt te houden wie er het blauwst is, heuvels en bergen bedekt met een groen tapijt, gouden zandstranden door de zee gevormde rotsen en in de verte de overkant van de Abel Tasman Baai met hoge bergen. Al je er zelf niet bent geweest vast moeilijk voor te stellen en ik ben bang dat de foto’s daar niet veel aan kunnen veranderen.

Reisdoel van vandaag is Anchorage Bay, een sprookjesachtige baai, 3,5 uur gaans vanaf ons basiskamp, niet ver van Watering Cove waar we gisteren waren. We slapen daar met 20 ander in de Anchorage Hut, practisch op het strand. We komen op tijd aan om nog even het water in te duiken. Heerlijk, en het water is hier echt zo helder als glas.
‘s Avonds kom ik tot de ontdekking hoeveel sterren er te zien zijn als je geen stad in de buurt hebt: Heeel veel.

Ik zit nu in de Bark Bay hut, 2 dagen lopen van de bewoonde wereld en een heleboel mooie plekken verder.

Laat ik eerst de dag reizen vanaf Kaikoura beschrijven ( dat was op 19-02). In tegenstelling tot de hoop dat de busreis met Stray vanaf nu vlekkeloos zou verlopen vertelde Gareth om 10 uur dat de bus stuk was gegaan, en dat we op de reparatie moesten wachten. Ook was de reis overboekt en dus was er voor ons tot Abel Tasman eigenlijk geen plaats. We konden wel met de Intercity, hoopte hij. Om een lang verhaal kort te maken: We hadden dit net geaccepteerd en besloten dan maar in Abel Tasman uit te stappen en de volgende bus op te wachten, niet zo’n ramp want we wilden daar toch al een mooie track gaan lopen. Uiteindelijk heeft Stray toch nog een vervangende bus kunnen regelen waar we wonderwel wel met z’n allen in pasten. Hebben we wel tot 15.30 op moeten wachten…
De bus die we toen kregen had een nogal slechte versnellingsbak maar met wat moeite viel er wel in te rijden. En dat met alle medereizigers aan boord! Zo zijn we, vanwege de opgelopen vertraging bijna in een ruk door, naar de rand van het Abel Tasman park gereden. Onderweg hebben we wel nog een zeehondenkolonie kunnen bewonderen en heel veel leuke automobielen gezien. Klassiek engels in overvloed maar ook Amerikaanse streamline bussen uit de jaren 50 en tractors waarvan ik de leeftijd niet eens zou durven gokken.

Doet een beetje denken aan de achtergebleven stukken van Frankrijk maar dan nog erger. We zijn onderweg langs grote aangeplante naaldbossen gekomen, nu een grote bron van inkomsten in N.Z., maar ook langs grote Sheepstations (wij zouden dat een boerderij noemen) gekomen. Een van de grootste sheepstations strekte zich ooit uit van Christchurch tot Nelson, zo’n 150 KM! Iets verderop kwamen we door een gebied waar veel wijn wordt geproduceerd, enkele Kiwi- en Hopplantages en diverse kleine stadjes (Stoplichten zijn met een kapotte versnellingsbak een stuk spannender).
Een mooie tocht al met al maar we kwamen wel pas om 21.30 u. op McDonalds Farm, ons onderkomen voor die nacht. Daar gelukkig wel nog net voor sluitingstijd een flinke zak friet met een Kiwihamburger kunnen scoren. Welverdiend genieten dan, en allemaal rood verbrande wangen na het lange wachten in de zon. En strepen op mijn voet door mijn Sandalen 🙂

We zijn vandaag om 14.20 op een Minibusje gestapt richting Kaikoura met een soort kabouter als chauffeur: Hij had een kalend hoofd met gigantische pilotenbril, een krullende baard tot op zijn navel, een mosgroene korte broek tot iets boven de knie met witte hoge kousen opgetrokken tot net onder de knie. Dit alles afgemaakt met een stel leren Jezussandalen.

(Mijn eigen sandalen uit Singapore zijn trouwens inmiddels stuk gegaan en provisorisch gerepareerd met een stuk of 10 spijkers. Die gaan voorlopig niet meer kapot : )

Maar goed: de route was erg mooi, door de Canterbury Plains rondom Christchurch naar de heuvels (zo’n 500 m hoog) voor Kaikoura en dan weer afdalen naar de kust. Alle bomen, planten en landschappen lijken hier..anders. Behalve het gras dan. Kaikoura is een behoorlijk toeristisch vissersdorpje dat tegenwoordig leeft van tours zoals “Meet the Dolphin”, “Whale Watching” en “Swimming with Seals”. Een beetje te wat mij betreft, maar dat deed niet af aan het mooie uitzicht vanuit ons hostel: (Zie foto 25 van rol 1) Heerlijk om te ontbijten met zo’n mooi uitzicht op de bergen.
De organisatie van Stray lijkt nog niet helemaal 100%, we moeten daardoor vandaag zelf een maaltijdje zien te regelen. Het is natuurlijk wel een verzachtende omstandigheid dat we pas zo laat hebben geboekt.

Komt vast allemaal goed, morgen gaan we naar Marahau.

P.S. Het ritselt hier van de klassieke automobielen 1 Rolls, 4X Austin en 2 T-Fords hebben we vandaag zien rondrijden. Zal ook wel door het mooie weer komen.

(En ook 16-02)
Het dutje van eergisteren is uitgelopen op meer dan 12 uur slapen en vannacht hebben we ook zo’n 13 uur geslapen. Ik denk dat je dus veilig kan stellen dat we deze dagen vooral veel hebben geslapen, hoewel we ook Christchurch goed hebben bekeken. Het Artcentre b.v. is echt wel de moeite waard. Ook fijn dat het weer nu echt goed is, ik ben zelfs een tikkeltje rood geworden. Verbazend veel tijd en energie is ook gaan zitten in het maken van plannen voor de komende weken. Wat een gedoe toch zo’n keuze. Kiwi experience, Stray tours of toch maar Intercity bussen nemen. Elk heeft zo z’n leuke kanten. Na veel overleg en turen in foldertjes hebben we besloten met Stray de “Around the South” tour te gaan doen. Dan zien we in ieder geval het hele Zuidereiland en we kunnen het nog uitbreiden met een tour over het Noordereiland. Een hele opluchting dat dit nu besloten is!

P.S. We hebben ook hier de Botanische Tuinen bezocht. Niet zo mooi als Singapore maar ook wel erg leuk.

P.P.S. De architectuur hier is echt net Engeland uit de vorige eeuw. Ook al die parkjes enz. doen erg Engels aan.

P.P.P.S. Het weer valt me 100% mee!

Vandaag hebben we lekker gewandeld in Christchurch. Het is hier nu best lekker weer, 21 graden, zonnig met een fris windje. Christchurch blijkt een erg groene stad met de rivier Avon die er kronkelend doorheen stroomt. Kaartlezen is hier een eitje want alle straten lopen recht noord-zuid of oost-west…lekker makkelijk dus.
Bij ons hostel in de straat (Manchesterstreet als ik het goed onthouden heb) zitten allerlei leuke winkeltjes met reisspullen, modelbouwspullen, tweedehands rotzooi en leuke kledingwinkels (waar Darja en Fien zich dus tijden vermaken. Ik persoonlijk vond ze minder spannend). Om de hoek zit een gigantische supermarkt, de Pak’n Save. Erg groot en erg goedkoop. Ideaal voor ons dus. Hoewel, vandaag hadden we toch geen zin in koken en hebben we in het centrum een heerlijke souvlaki gegeten. Erg voedzaam! Nu zijn we weer toe aan een dutje, de Jetlag steekt zijn kop op.

Het blijkt dat het hier in Christchurch erg druk is, bijna alle hostels zitten vol. Gelukkig vinden we na lang zoeken nog een hostel met 4 vrije slaapplaatsen. Dit hostel, Coockers (? Hoe spel je dat ook al weer ? ) blijkt zelfs eigenlijk best leuk, met een ruime keuken en kamers. En de prijs is ook even wennen na Singapore: 17.50 p/n (Zo?n 8,50 euro). In ieder geval kunnen we nu proberen het gebrek aan slaap in te halen. En dat doen we dan ook, zo?n 18 uur lang 🙂

Dit is de kaart van Christchurch.