Tag: NZ

Posted on

Verkennen van Te Anou

17, 18 en 19-3-2002 Te Anou

Op het laatste moment, 10 min voor vertrek in feite, hebben we toch maar besloten om hier nog te blijven na de enthausiaste verhalen van mede-stray pasagiers die we kenden uit Queenstown maar die hier dus al een bus eerder waren aangekomen over de bossen en het uitzicht over het meer. (heeft Marek foto’s van.) Ik begin een beetje schrijfmoe te worden dus beperk me tot de hoofdpunten:

17- 2-2002 Verkennen Te Anou
Paddestoelen aan de oever van het meer:

Rustige dag, Darja geholpen bij het traceren van haar dagboek wat nog ergens in Queenstown moet liggen . De mensen van het internet cafe zijn erg vriendelijk over de telefoon en beloven het dagboek na te sturen. Na een korte shop-ronde in de plaatselijke supermarkt besluiten we te splitsen in 2 groepen, M en F gaan slapen en ik ga met Darja een paar uurtjes wandelen. langs het Te Anou meer. We belanden bij het WildLife Center, een terrein met grote kooien waarin allerlei vogelsoorten worden opgevangen. Zo zijn er vier Kea’s, een Morepork uil, Parakeets en andere rare vogels. (Takahe? Bestaan er in totaal nog maar 200 van…) Leuke tijdsbesteding om daar wat rond te kijken.

We eten vandaag patat, kipfiletjes en roerbakgroenten wat erg lekker is, maar de hoeveelheid houdt niet over. ’s Nachts in de gemeenschappelijke ruimte F1 gekeken tot 1 uur , was een erg leuke match!

Marek bekijkt een Takahe:

Posted on

Te Anou: van Queenstown naar Milford Sound

De dag begon lekker zonnig en liep over naar regen, stromende regen, met als dieptepunt uitgerekend onze cruise door de Milford Sound. Lekker echt. Maar vanaf het begin:

’s Ochtends vroeg op, 7.45 aantreden bij de bus op een parkeerplaats ietsjes verderop. Eerste stop: The Mirror lakes Wel aardige meertjes maar het weer moet denk ik beter zijn om het echt goed te kunnen beoordelen. Het landschap veranderd gedurende de reis van glooiende heuvels naar hele ruige, stijle bergen. En het regent steeds harder. Deze regio heet Fjordland en kenmerkt zich door deze bijna vertical bergwanden, met donkere, bijna zwarte steen waar nu door de regen ontelbare watervalletjes vanaf stromen. Erg mooi. (Zie ook deze foto van Marek en Fien.)
Op de schaarse vlakke stukjes en in de valeien groeit tropisch aandoende begroeiing.
De tweede stop is bij een spectaculaire kloof waardoor een klein riviertje stroomt, met enkele uitkijkpunten bij watervalletjes etc. Uiteindelijk arriveren we om 15.00 in Milford voor onze Cruise door de “wereldberoemde Milford Sound”. Waar het vandaag dus helaas pijpestelen regent, en dat blijft ook zo gedurende onze 2 uur durende cruise. Best jammer maar alsnog ook wel heel mooi door de spectaculaire watervalletjes en watervallen. (tot 300m hoog volgens de reisleider. Deze keer moeten we dus ook de foto’s uit de foldertjes maar laten zien naast die van mij.

Al met al toch een indrukwekkende dag.

Fotos van Milford door mij gemaakt

Watervallen, Close-up van waterval, Zeehonden in Milford, en een Waterval maar dan hoger

Foto’s uit de folders:


   

Posted on

Relaxen in Queenstown dag 2

In weer en ander Hostel, Bungi Backpackers, lekker goedkoop ($17) en 4 pers kamer en leuke sfeer. Wenig gedaan deze dagen eigenlijk behalve veel slapen (meer dan 10 uur per dag) en lekker eten.
Voor de afwisseling pasta met vlees, erg goed, een aardappelschotel met broccoli en courgette etc. En we hebben zelf brownies gebakken! En de Cookietime koekjes kosten hier maar $1, beetje overtijd eigenlijk maar erg lekker. En hamburgers, nou ja, eentje dan. Nu we weer in de bewoonde wereld zijn ook maar weer even geinternet, mailtje met een pasfototje gestuurd ( zie de mailtjes pagina) Leuk om te doen!

Darja heeft 2 x een uur getypt en 2 x lukte het verzenden niet. Flink balen dus en mede daardoor is ze haar dagboekje daar vergeten. Met creditcard gegevens daarin en rekeningnummers en naja, alles eigenlijk…

We wilden ook nog een avondje uitgaan maar Fien had haar ID bewijs niet meegenomen en dus kwam ze nergens naar binnen. Dat hebben ze daar wel goed geregeld.

Wel prettig is het verschinsel Mince-Pie, dat zouden ze in nederland ook moeten hebben. Elke winkel hier verkoopt het wel en als lunch is Pie heel erg prima. Op staat zijn we trouwens nog een oud-klasgenoot tegengekomen, Pieter Everard. Die was er samen met Roderick Spronk, 3 weekjes over uit Australie. Dat doen meer mensen , en die hebben allemaal spijt dat ze niet langer in NZ zitten. Maar het blijft raar om ineens Bussumers tegen te komen daar. Bussum on Tour!

Andere noemenswaardige feiten:

-In het Hostel op de grote breedbeeld TV “The Whole Nine Yards“ gezien. Prima film.

-Cookietimeis ook erg lekker uit de magnetron.

-Aardappelen uit NZ worden niet gaar.

-Ondanks zorgvuldig slippers aanhouden onder de douche hebben we nu allemaal wel een voetschimmel tussen de tenen. Jakkie idee….maar zalfje helpt gelukkig.

-Elk gehucht in nieuw Zeeland heeft een groot Skatepark.

-Queenstown heeft 75000 inwoners. Toeristen blijven er gemiddeld 2.2 dag en geven dan 600 a 600 dollar uit. Hoppa!!

Posted on

De laatste dag Caples track

We moeten om 2 uur bij de bus zijn, het is 4 tot 6 uur lopen dus voor de zekerheid gaan we om 8 uur weg van Upper Caples hut, zodra het licht word. De muggen hier zullen we in ieder geval niet missen. Vandaag laat het weer ons voor het eerst in de steek, het is regenachtig en koel. Maakt het afscheid van deze omgeving wel makkelijker.
We lopen lekker door, twijfelend over wel of niet regenpak aandoen, en na 4.5 uur al staan we weer op de parkeerplaats. Mooi stuk wel, met heel veel koeien onderweg. Ik moet bekennen dat na 4 dagen in de rimboe met sandfly’s, open beerputten als toilet en geen douches het eerste contact met de bewoonde wereld wel weer fijn is. Wachtend op de bus bij de Road-end shelter hebben we een uurtje en dus eten we wat Mie en fantaseren daarbij ( zoals wel vaker in de rimboe) over dubbele Whoppers met kaas, frieten, gehaktballen en warme douches. Uiteindelijk in Queenstown bestluiten we voor ons doen luxueus uit eten te gaan in Queenstown, bij een leu kMexicaans restuarant om d hoek bij ons hostel. Heerlijke banansplit als toetje, en hele goede Nacho’s als hoofdgerecht.

Om het terugkeerfeestje te completeren heb ik mezelf ook nog getrakteerd op een mooie hoofdlamp, Erg mooi apparaat, 1000 branduren als LED lamp en 70 meter schijnen met de Xenon halogeen pit. Cool!
Dit is hem:


Posted on

De Bikkeldag ;)

McKeller Hut naar Upper Caples Hut, via Mc Keller Saddle op 995 meter hoogte.

7.30 Opstaan, thee maken, inpakken, eten.
Wandelschoenen aan, vertrek. Groet aan Deane.
9.00 Op pad, om Lake McKeller heen naar het begin van de Caples track. Hier enkele foto’s:

”De nevelen rond Lake McKeller

Begin van de Caples Track

10.00 Het begin vna de Caples Track. Klauteren over boomstammem om watertjes over te steken, rotsen beklimmen en struikelen over wortels.
10.30-11.30 Idem als 10.00 maar dan steil omhoog. ±500 meter klimmen al met al. Niet leuk voor de enkels maar wel spectaculair mooi.
12.00 De top. McKellar Saddle, waar ipv bomen “alpine tussock “ groeit.met uitzicht op besneeuwde bergtoppen. De foto’s laten dit mooier zien dan ik het kan beschrijven:
uitzicht richting Greenstone
uitzicht richting Caples track
Meertje boven op McKelar saddle

Hier boven houden we de eerste echte pauze voor vandaag ( naast vele drink & hijgpauzes) met heerlijke droge weetbix, chocolade, nootjes en water. Een mooi moment voordat we een bijna even naar stijl stuk weer naar beneden moeten. En dan is het daarna nog 3 uur naar de hut. Vandaag lopen we dus meer dan 7 uur als ik het wel heb. Om 4 uur tamelijk kapot aangekomen in U.C., maar wel voldaan. Rijst met Satehsaus en nog meer nootjes versterken ons voor de dag van morgen….

Posted on

Mid – Greenstone Hut naar McKellar Hut

Het wandelen gaat nog steeds goed maar helaas hebben we een aantal tegenvallers:
-We hebben een teort aan W.C. papier. Dat blijkt niet te worden meegeleverd met zo’n hut en we teren nu in op een halve rol van Marek. En dat met nog 2 hele dagen te gaan…
De oplossing dient zich gelukkig al snel aan in de vorm van een rol bij McKellar Hut. De WC’s zijn uberhaubt een apart verhaal: 30 meter van de hut, in het bos, een houten keetje met een zitting erin boven een groot zwart gat… Stinken!! En Darja durft ’s nachts niet alleen omdat ze de eerste nacht een Possum tegenkwam op het pad. Moet ik dus elke keer mee. Alsof ik iets tegen zo’n Possum kan doen. Beestje was natuurlijk ook al lang weg gevlucht.

-Een ander knelpuntje is de brandstof. Niemand heeft er aan gedacht de brander bij te vullen ( Hoewel we nog een fles brandstof haddenm, achtergelaten in het hostel) De 600 ml fles aan de brander bleek nog maar halfvol. Beetje krap, zelfs voor de zuinig e WhisperLite…Gelukkig hielp D.O.C. Officer Deane ons uit de brand met een volle fles die hij uit zijn Prive kamertje toverde.

Waarmee we bij een derde dompertje aankomen:
WE voelden ons, na 2 dagen flink wandelen in de bergen, toch best wel stoer, we hadden naar ons ide een redelijk tempo… worden we ingehaald op de track door Deane, TERWIJL HIJ EEN BOEK LEEST. Zijn commentaar ”Om de tijd wat te doden onderweg en wat te leren“ (Hij las een frasebook Engels-Spaans). Tja, en dan ben je dus weer ineens terug in de amateur klasse.

’s Middags hebben we heerlijk gezwommen in lake McKellar wat vlak bij de hut ligt. Heel koud, heel fijn en erg verfrissend. Behalve de blub op de bodem het ideale zwemplekje, met glashelder water, je kan de bodem op 4 meter diepte nog zien!

P.S. Leuk hier in deze riviervallei, het word om 7.30 licht maar pas om 12 uur tot 1 uur ongeveer komt de zon over de bergen de vallei in schijnen en klaart de ochtendnevel op. Het loopt prettig koel tot die tijd, en erg mooi die nevel en dauw, spinnewebben die glinsteren en fluitende vogeltjes. Terug naar de natuur. ’s Avonds verdwijnt de zon om 8 uur en dan word het ook meteen weer fris, en om 9 uur is het echt donker. Vroeg slapen dus, en ook voeg weer op.

Posted on

De eerste dag, naar de track en tot Mid-Greenstone hut

10-3-2002 De eerste dag, naar de track en tot Mid-greenstone hut

1 uur bus, 1/2 uur wachten, 5 min bus, 15 min Jetboat (wil wel met 600 PK) 5 min bus en hoeps: Je staat iets voorbij Glenorchy, op het Greenstone roadend, 78 KM van Queenstown. De bus rijd weg en komt op woensdag om 2 PM ons weer ophalen. En dan: Lopen. Van 10.00 tot 15.15 tijgeren we de heuvel op, de greenstone vallei in. Wat een gaaf landschap hier! ( foto ) Het is net Zwitserland in het klein. Compleet met alpenweides en koeien. Prachtige wandeling, goed te doen, zo af en toe door dichte “beech forests” (kijk voor beschrijving daarvan hier)

Hier groeit “mountain beech” ( er zijn 30 soorten volgens de folder) , erg mooi en de grond is bedekt met varens (waar er meer dan 80 soorten van zijn)
Dan daarna weer een stuk door de vlakte van de vallei, waar native mossen en dergelijke groeien. Dan weer een stuk heel drassig (tot de enkels…) grasland, en het riviertje slingert zich door een spectaculaire gorge zo af en toe. Heerlijk dus, lekker op tijd bij de hut ook zodat we welverdiende thee kunnen genieten samen met de enige 2 andere gasten, een wat ouder engels echtpaar en de D.O.C. officer Deane. Deane is bijzonder vriendelijk en heeft ons van alles verteld over de natuur hier en over de historie van deze trail. We gaan vrijwel direct na het eten slapen ( wat moet je hier anders) dus om 9 uur liggen we erin. P.S. Zie de foto’s voor een beeld van onze maaltijd. Het bestaat uit rijst met een “beef”sausje en bonen.

(10-1-2003 14.20 Terwijl ik dit schrijf herinner ik me dat vlak voor dat we gingen slapen er nog een reiziger aankwam bij deze hut. In het schemer donker dus al ( het word daar om een uur of 6.45 donker ) kwam deze man aan, een raar type met erg grote bril, een tikkeltje wereldvreemd iemand op het eerste gezicht maar met als hobby wandelen. Ik geloof dat het Marek was die de gedachte ook uitsprak dat het zo een seriemoordenaar zou kunnen zijn…nee, het viel mee, hij bleek erg aardig en we hebben nog even leuk gepraat. )

Het begin van de greenstone vallei:


Posted on

verhuizing in Queenstown

Rustig aan gedaan, verhuisd van hostel (dus wel vroeg op) nog wat geshopped en Queenstown rustig bekeken. ’s Avonds bij de rijst een kip van KFC geprobeerd : Goor!!!!
Bah wat is dat vies. In dit hostel (Downtown BP) kwamen we lotje tegen, die vorig jaar bij ons in de klas zat..die was ook op reis.

Voor info over Queenstown: http://www.queenstown-nz.co.nz/

Posted on

Queenstown – plannen van de Greenstone track

8-3-2002 Queenstown dag 1

Het is nu 14-3 en ik zit alweer terug in Queenstown na een prachtige track. Ik heb dus flink wat schrijven voor de boeg. Ik loop 7 dagen achter. En dan nu maar hopen dat ik geen interessante/leuke/spannende details vergeet.

8-3-2002 Greenstone – plannen van de track

Oeps, ik ben mijn pinpas kwijtgeraakt ergens tussen hier en Franz Jozef…best naar, levert toch even de nodige stress. Uiteindelijk vrij soepel opgelost. Ik heb nog 2 pinpassen, de SNS bank pas heeft genoeg saldo om de reis door te komen. Leve de telecommunicatie die het oplossen van dit soort dingen oplossen wel een stuk makkelijker maakt. Marla (mijn moeder) is zo vriendelijk geweest mijn verloren pas te blokkeren. Toch blijft het een boel gedoe. Als we het dan toch over problemen hebben, mijn longen protesteren nog over het hostel in Frans Jozef (10 man, 1 kamer, 1 raampje open) en dus ben ik nu benauwd. Het gaat al wat beter mat het zou een probleem kunnen worden als we de komende dagen gaan klimmen in de bergen. En dat zou niet leuk zijn als je op 2 dagen lopen van de dichtst bijzijnde autoweg, laat staan een dorpje.

Maar goed, we hebben met z’n allen het D.O.C. kantoor overvallen (soort VVV kantoor, DOC staat voor “Department of Conservation”, in Maori taal “Te Papa Atawhai”) en na lang wikken en wegen, overleg en bijna ruzie besloten tot een 4 daagse track, de Greenstone valley omhoog en de Caples valley naar beneden. (Voor een aardige serie foto’s: Hier
Het hoogste punt op deze tracks is McKellar saddle, op ±1000 meter hoogte.
De greenstone is een easy/medium track, Caples is medium/hard. Mijn interpretatie van deze indeling:

-Slecht begaanbaar, maar zichtbaar pad: Easy.

-Geen of nauwelijks zichtbaar pad, onbegaanbaar door rotsen en wortels: medium

-Gewoon pure jungle: hard

Na dat we deze keuze gemaakt hadden hebben we nog flink eten ingekocht voor onderweg.: 2 zakken pinda’s met rozijnen, 8 muesli bars, 1 kilo rijst + 2x sausje, 3 broden, we hadden nog 2 pakken Weetbix, 2 grote chocoladerepen, wat fruit, 1x Spaghetti + saus, 1x Mie, 2x soepzakje en zo nog wat grut. We zullen niet verhongeren!