Tag: NZ

Poeh, weer een boel gedaan vandaag. En het is pas 18.00. Vanochtend vroeg op, om 8 uur op de bus. Naast wat korte stops reden we hoofdzakelijk erg snel door naar Wanaka, door een steeds kaler en droger landschap. Bomen zijn hier een stuk zeldzamer, en regen trouwens ook. In FJ regent het 8000mm per jaar, waarvan zo’n 30 meter sneeuwvormig. Hier is het droog. Dat komt door de bergen, die de wind die natte lucht vanuit de Tasman zee komt tegenhoudt. Dus de westkust is nat, erg nat, en de oostkust is een stuk minder nat. Maar ontopic: Wanaka. Kort stop voor shoppen en 1 1/2 uur stop bij de “Puzzle world”. (Dat is een groot complex net buiten Wanaka
Met een groot doolhof buiten (pittig!) schuin gebouwde kamers ( rare ervaring, word je dus erg misselijk van en heel veel visuele grapjes en puzzeltjes in soorten en maten. Joy! Daarna door naar een van de Bungy sites van AJ Hackett, die bungyjumpen op deze plek heeft uitgevonden. Leuk om te kijken maar ik hoef zelf niet zo nodig….Je kan hier in Queenstown allerlei Bungy dingen doen, straks meer, nu ga ik eerst eten.

In afwachting van het vertrek van de Stray-bus en beetje gelummelt, geshopt en een “woodcarving” gemaakt. (dubbele krakeling vorm) met als resultaat 3 sneeën in mijn vingers. Maar het is wel leuk geworden.

Om 5 uur zijn we vertrokken richting Haast, praktisch zonder stops maar wel door bijzonder mooi landschap. Stukjes kust, grote rotspartijen en bergen. En dat alles onderweg naar een kamp midden in het niets, nabij haast. Daarom maar niet
ook hier van de bus af stappen. We zijn inmiddels allemaal wel toe aan een beetje bewoonde wereld.

Een wat minder langdurige maar ook erg coole track, niet zo de heuvels in maar min of meer vlak met als einddoel een schilderachtig meertje, waar
We een paar uurtjes lekker hebben doorgebracht op een omgevallen boom aan de oever. Erg lekker na al dat wandelen. Het water was net als alle watertjes hier zo helder als glas. Er zwom rondom onze boomstronk een joekel van een vis, een soort aal (de foto daarvan is gelukt) We hebben het beest nog gevoerd en geprobeerd te vangen. Niet gelukt, maar wel een leuk tijdverdrijf. De wandeling terug is daarna wel even doorbijten, maar het prachtige ongerepte oerwoud maakt het meer dan de moeite waard. Schilderachtig is het woord.
’s Avonds hebben we voor het eerst in tijden weer eens úit gegeten. Heerlijke Beef Nacho’s in het Cheeky Kea* Cafe

* De Kea is een brutale bergpapegaai soort. De enige echte berg papegaai, uniek in de wereld. Staat bekend om intelligentie en vernietigende kracht op verlaten auto’s , tenten en andere losse spullen. “Als een kudde stieren” was de omschrijving. Dit komt doordat ze zich vervelen als ze gevoerd worden ipv zelf zoeken.

s’Avonds hebben we een wandelingetje gemaakt door het bos nabij het dorp om de “glow worm” te zien. Sprookjesachtig mooi een bos vol met die beestjes. We zijn onderweg nog een echte Possum tegengekomen, ik hoop dat die foto gelukt is. Zou erg vet zijn. Verder werden we gevolgd door een Poessum, een lokaal zwerfkatje. Leuk beestje.

Stralend weer vandaag. We moesten toch maar weer eens serieus wandelen, en dat is gelukt: 7 uur was het totaal heen en terug naar “Roberts Point”, een prachtig uitzichtspunt aan de linkerflank van de gletsjer. Maar voordat je daar bent…4 uur door regenwoud ( foto, foto ), over hangbruggen (foto), watertjes en riviertjes doorwaden/overspringen, langs watervallen trekken, over erg veel rotsen klauteren (foto), kleine en grote, soms echt flink klimmen over in vroeger tijden door de gletsjer uitgesleten kale rotsen. Maar de beloning was ernaar, het uitzcht was echt prachtig. (foto, foto)Erg mooie track al met al, de foto’s zullen dat vast beter laten zien dan dit verhaaltje. We hebben vlak voor het eind nog serieus overwogen om terug te gaan i.v.m. de tijd, omdat we pas relatief laat begonnen was het toen al 4 uur en om nou in het donker terug te moeten is echt niet leuk. Uiteindelijk viel het mee, de terugweg bergaf ging sneller dan we hadden gedacht. Wel erg zwaar voor knieen en enkels. Ach, dat komt vast weer goed met een dagje rust.

P.S. Het landschap hier, met al dat groen, de rotsen en de creatief aangelegde paadjes, bruggetjes en trappetjes is net een scene uit een van de eilanden in het spel Myst.

Nog maar een dagje in Montrose Backpackers’ bijkomen van gisteren en straks misschien een trackje lopen. Maar nu eerst naar de supermarkt voor brood.

Net terug van de supermarkt. Ik heb ook maar weer fotorolletjes gekocht zodat ik weer vooruit kan. Nadeel is dat ik nu heel hard door mijn cash heen ga. Gaat erg hard, er is 60$ waarvan ik niet eens weet waarheen. Ingeving van Darja: ik heb de kamer voor Marek en Fien voorgeschoten.

Nat. Erg nat. En erg koud ook. Maar wel erg mooie dingen kunnen zien. ’s Ochtends vroeg op (6.45) en om 8.20 stonden we, in regenpak want regenen kan het hier, in het kantoortje van FJ Guides. We krijgen daar wollen sokken en bergschoenen uit het jaar nul om de gletsjer mee te bedwingen. Wel een stuk minder comfi dan mijn eigen meindls. En ook een stuk minder waterdicht zoals later zou blijken. Om 10 uur ongeveer stonden we naast de bus op het parkeerterrein bij de gletsjer. Vanaf daar is het dan zo’n 40 minuten hobbelen over rotsen, watertjes en nog meer rotsen tot aan de aan de voet van de gletsjer. Maar met prachtig uitzicht op de gletsjer zelf en de daaromheen liggende heuvels, bergen en watervalletjes. Zie ook deze foto:

.
Bij het begin van het ijs aangekomen moesten we onze stijgijzers onderbinden en begon een meer dan 5 uur durende tocht over het ijs.
Door helblauwe grotten, door 10 meter diepe geulen, langs ijsschotsen en gletsjerspleten. Erg mooi. Alleen jammer dat het de hele dag bleef regenen, zodat alles uiteindelijk door en door nat en koud werd. En 4 blaren opgelopen door die k*t schoenen. Maar we zijn wel een ervaring rijker. Nu maar hopen dat de foto’s gelukt zijn!

foto

foto

Drukke dag geweest vandaag. Vanochtend in Barrytown eindelijk de kans gekregen om de eigenaar te spreken van de diverse automobielen, tractors en shovels die op het veldje hier tegenover de pub staan. (Zie foto) Erg vriendelijke man ook en wat een kleurrijke figuur. In de loods naast dit veldje, waar ik hem aantrof, bleek nog veel meer moois te staan. Middenin een perfecte Land Rover Series 1 die eruit zag alsof hij in 1950 daar zo geparkeerd is na een werkdag en daarna wel is onderhouden maar niet werd gebruikt. In tegenstelling tot die indruk vertelde de trotse iegenaar ( die zeker rond de 80 was) hem nog regelmatig te gebruiken. En hijhad een 2de complete landrover in onderdelen liggen. Hij was net de laatste hand aan het leggen aan de revisie van een Ford falcon motor uit een bootje en ging beginnen met het blok van de Ford Anglia die (te zien op de foto) al eerder mijn aandacht had getrokken. Verder vertelde hij dat hij zijn geld verdiende als “gold prospector”, met het verzamelen van goud uit het zandstrand. Hij gaf Darja en mij daarbij een demonstratie van zin filter-apparaat en showde daarbij zijn voorraad kwik. En fles van zo’n halve liter, wat dus zeker 10 kilo weegt. (Meer dan genoeg om heel Barrytown te laten overlijden aan kwikdamp als je het zou laten vallen) Machtig zo’n man in het wild.

Soms heb je van die dagen dat het ineens ritselt van de moie automobielen en vandaag was er zo een. Vlakbij greymouth, kwam er over een gecombineerde auto/spoor brug (inderdaad ja) ons een prachtige vooroorlogse Bentley tegemoet…en nog een…en nog een. In Greymouth zelf hebben we vervolgens flink geshopt, zodat we de komende 5 dagen in FJ tenminste niet zonder zouden zitten. (FJ is namelijk volgens onze chauffeur Scotty nauwelijks groter dan barrytown) Daarna een stop in Hotu…dinges “The Jade capital of the World”. Nou moet ik zeggen dat de jade niet half zo interesant was als de serie vooroorlogse Bentleys voor de deur. Wat een groep. Het bleek dat de “bentley Drivers Club” een New Zealand tour aan het rijden was van 15-2 tot 29-3..wie weet komen we ze nog eens tegen. Ik heb er in ieder geval een paar fotos van:

Een

Twee

Wowie . De jade fabriek/atelier was trouwens ook best leuk hoor…

Na een lunch break in Ross, een goldminers city in authentieke staat, kwamen we om 5 uur aan in FJ waar we eerst nog even een korte wandeling naar een uitzichtspunt bij de Glacier hebben gemaakt. De “hike” voor morgen daarna maar geboekt en ingeckecked bij dit hostel. Wat een dag. Oh ja, er staan hier om de hoek ook nog 4 Austin 7’s op de stoep, die ook een NZ tour doen. Nu ga ik slapen (hard aan toe echt, hoofdpijn komt op) om morgen fit de Glacier te bedwingen.

Zware regen deze ochtend. En een ontbijt in de bar en een lunch en een avondmaal, want het eten is zo goed als op. Maar de keuken is erg lekker hier, simpel maar goed. En speciaal voor ons word alles op bestelling warm gemaakt. Vooral de “Chips” (patat) zijn erg goed. Misschien wel de beste ooit…Om de tijd wat te doden een potje gedart met de parttime barman. Deze man is al zeker ver over de 65 maar klust voor de leuk ( en waarschijnlijk ook het geld) wat bij. Hij liet ons ook stukken “greenstone” oftewel Jade zien Erg mooie stukken van zeer 10x5x2 cm. …gevonden op het rotsachtige strand. Bij laagwater komt er een zanderig stuk boven water met allerlei kiezels en mooie stenen. Hierdoor geinspireerd hebben we van 5 tot 6.30 (laagwater) op het strand gezocht naar onze eigen stukjes jade. Geen succes helaas. ’ s Avonds arriveerde onze nieuwe Stray bus, en was het gedaan met de rust.

Gisteren hebben we zoals gepland een beetje gewandeld en gerelaxed, genietend van de luxe van een complete pub voor onszelf. Geweldig echt, 4 soorten bier van de tap (Monteith, Monteith Black, en nog 2 anderen.) Het uitzicht vanuit de veranda van de “tavern” op de ondergaande zon met een flinke pint in de hand is errug goed… De eigenaar en zijn vrouw zijn ongelofelijk vriendelijk. Hoewel ze gisteren niet naar de supermarkt zijn gegaan hennen ze ons uit hun eigen voorraad voorzien van allerlei voedsel zoals brood, vruchten en pindakaas. EN dat alles oor 4 $ (Ja, dat is € 2 ) En pool spelen we hier voor $ 0,40. En gratis darten (Met les van de eigenaar erbij.) De verhalen van de locals die daar nog bij horen zijn zelfs gratis!

Vandaag wilden we wat actiever doorbrengen en ook dat is gelukt. We hebben zo’n 2,5 uur de heuvels opgetijgerd, zo’n 800 meter klimmen volgens Darja, vervolgens in een uurtje weer terug. Het landschap is hier weer duidelijk anders, erg mooie planten hier ook meer regenwoud met grote bomen. Net als in Abel Tasman is de grond bedekt met grote varens. Om van deze inspanningen te herstellen heeft Darja Tortilla’s met saus en kaas in elkaar geknutseld. Erg lekker. Ook zitten er sinds vandaag nog 2 gasten in “onze” tavern, een stel Nederlandse studenten civiele techniek uit Delft…de wereld is klein.

Gister om 23.30 u. kwamen we hier aan, echt midden in het niets aan een weg langs de kust met links bergen en rechts de zee. 16 Km ten noorden hiervan ligt Punakaiki, waar de in NZ wereldberoemde “Pancake Rocks” liggen.
Die zouden we eigenlijk gisteren al hebben bekeken maar doordat we pas zo laat hier waren werd dit vanochtend. We hebben op het laatste moment besloten hier te blijven, ondanks dat er niets is. Lekker hiken in de omgeving. De Pancake Rocks waren trouwens erg cool, het geweld van de oceaan is indrukwekkend. Die doffe klappen waarmee de zee tegen de rotsen knalt. Ongelofelijk. We gaan zo eerst een stukje wandelen langs het strand en dan proberen wat eten te regelen. De eigenaar gaat zo naar de dichtstbijzijnde supermarkt. Die zit in Greymouth, op 1 uur rijden van hier! Wellicht kan hij iets voor ons meenemen.